Koronkę odmawia się na Różańcu.
Koronka do prywatnego odmawiania wedle uznania!
W Imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Amen.
Módl się z odwagą, ze śmiałością i z ufnością.
Przyjdź do Mnie, a Ja przemówię Sercem do twojego serca,
jak przyjaciel rozmawia z przyjacielem.
Ojcze nasz…
Zdrowaś Maryjo…
Na dużych paciorkach (1 raz): O Jezu, Królu Miłości, ufam nieskończenie Twojej miłosiernej dobroci!
Na małych paciorkach (10 razy): Jezu, Jezu, Jezu, bądź dla mnie Jezusem!
Na zakończenie:
Wezwanie do Matki Najświętszej
O Maryjo, Matko moja, przez Twe Bolesne i Niepokalane Serce spraw, bym stał się dla Ciebie jak Święty Jan, żyjąc w Twojej bliskości i w adoracji Najświętszej Eucharystii. Cały należę do Ciebie, o Maryjo, daj mi Twoje Serce.
Pod Twoją obronę…
***
„Koronka do Chrystusa Króla” powstała w oparciu o dziennik duchowy IN SINU JESU, w którym anonimowy benedyktyn opisuje swoje rozmowy z Panem Jezusem oraz Matką Najświętszą w l. 2007-2016. Wstęp „Módl się z odwagą…” to fragmenty dziennika datowane na 8 października 2007 r.
Modlitwa „O Jezu, Jezu, Jezu, bądź dla mnie Jezusem (Zbawicielem)” to ostatnie słowa św. Rudolfa Sherwina, które kapłan wypowiedział przed swoją męczeńską śmiercią 1 grudnia 1581 r. (Jesu, Jesu, Jesu, esto mihi Jesus).
„O Jezu, Królu miłości…” stanowi modlitwę z objawień Matki Yvonne Beauvais (Yvonne-Aimée de Jesus), augustianki, z 17 sierpnia 1922 r. Ten akt strzelisty został zatwierdzony przez papieża Piusa XI w roku 1933.
Końcowe wezwanie do Matki Bożej – z kapłańską prośbą o „ujanowienie” duszy („bym stał się jak święty Jan”) pochodzi z IN SINU JESU, zaś „Cały należę do Ciebie [Maryjo] – daj mi Twoje Serce” – znane jako dewiza Totus Tuus papieża Jana Pawła II – pochodzi z „Traktatu o prawdziwym nabożeństwie do Maryi” św. Ludwika Marii de Montforta.
Koronka do Chrystusa Króla odmawiana zwłaszcza w intencji uświęcenia kapłanów, by byli kapłanami wedle Serca Jezusowego.