Różaniec chrystologiczny
Tajemnice Radosne
1. Zwiastowanie wcielenia Syna Bożego
„Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus” (Łk 1,31). Druga
Osoba Trójcy Świętej, z dawna obiecywany i przepowiadany Mesjasz, w łonie
Maryi Dziewicy staje się Człowiekiem. Największe wydarzenie w dziejach
ludzkości. Odkupienie ludzkości zapoczątkowane. Teraz potoczy się jak lawina
przez wszystkie tajemnice różańcowe.
Jezus Chrystus dla mnie staje się Człowiekiem. Dla mojego odkupienia,
uświęcenia i zbawienia podejmuje trud życia ziemskiego.
O Jezu, poczęty z Ducha Świętego w łonie Maryi Dziewicy, Synu Boga Ojca i mój
Odkupicielu, jak Maryja przyjmuję Cię aktem wiary i miłości i proszę, aby cała
ludzkość uwierzyła w Twoją Ewangelię.
2. Nawiedzenie św. Elżbiety
„Błogosławiony jest owoc Twojego łona. A skądże mi to, że Matka mojego Pana
przychodzi do mnie” (Łk 1,42-43). Poczęty z Ducha Świętego, już w łonie swej
Matki rozpoczyna Jezus zbawcze dzieło, wszak po to zstąpił na ziemię.
Nawiedzenie Elżbiety jest obrazem nawiedzenia przez Jezusa całej ludzkości z
bezmiaru Bożego miłosierdzia i miłości. Przychodzi, aby wspomagać, uwalniać,
uświęcać i uszczęśliwiać.
Jezus Chrystus przychodzi do mnie, do mojej rodziny, do każdego człowieka z
darem przebaczenia i życia Bożego. Tak zawsze nawiedza.
O Jezu, przynaglający swą Matkę do niesienia pomocy potrzebującym, jakże
uprzedzające jest Twoje miłosierdzie dla mnie i dla wszystkich ludzi! Proszę Cię o
miłosierdzie dla grzeszników, niewierzących i zrozpaczonych: niech Cię przyjmą
do swego serca jak Elżbieta w chwili nawiedzenia.
3. Narodzenie Pana Jezusa
„Dziś w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz, Pan” (Łk
2,11). Wszystkie przepowiednie i obietnice Starego Testamentu przyjmują kształt
widzialny: „Słowo Ciałem się stało i zamieszkało wśród nas” (J 1,14). Obietnice się
wypełniły. Zbawiciel stanął wśród ludzi.
Jezus Chrystus jest moim Zbawicielem i Zbawicielem wszystkich ludzi. Poza
Jezusem nie ma zbawienia (por. Dz 4,12).
O Jezu, Zbawicielu świata! Wierzę w Ciebie i ufam, że mnie doprowadzisz do
zbawienia. Proszę Cię przez miłość do Twej Matki, która Cię na świat wydała, o
zbawienie mojej duszy, mojej rodziny i wszystkich ludzi.
4. Ofiarowanie Pana Jezusa w świątyni
„Oto Ten przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu” (Łk 2,34). Tajemnica
straszna! Jezus ofiaruje siebie dla zbawienia wszystkich: dobrych, złych,
wierzących i niewierzących. Nie wszyscy jednak przyjmą zbawienie Jezusa, wielu
Go odrzuci – ale też i oni będą odrzuceni na wieki.
Jezus Chrystus ofiaruje się za mnie, za moją rodzinę i za cały świat.
O Jezu, ofiarowany w świątyni Ojcu niebieskiemu, dziękuję Ci za Twoją Krew i
Ciało ofiarowane i ofiarujące się w świątyni za moje zbawienie i dla zbawienia
wszystkich ludzi. Proszę Cię, aby ofiara Twoja podźwignęła upadłych i wzmocniła
słabych.
5. Odnalezienie Pana Jezusa w świątyni
„Dopiero po trzech dniach odnaleźli Go w świątyni” (Łk 2,46). Największą
tragedią człowieka jest utrata Jezusa – na ziemi przez grzech, zwłaszcza niewiary,
a po śmierci przez wieczne potępienie. Niewysłowiona zaś radość płynie z
odnalezienia Chrystusa przez łaskę i pojednanie z Kościołem.
Jezus Chrystus pozwala się znaleźć wszystkim, którzy Go szczerze szukają,
zwłaszcza tym, którzy szukają Go z pomocą Maryi. I mnie Maryja pomaga znaleźć
Jezusa w modlitwie, cierpieniu i pracy.
O Jezu, Ty mnie szukasz i Ty mnie odnajdujesz, gdy jestem zagubiony na ścieżkach
mojego życia, wszak „przyszedłeś szukać i zbawić to, co zginęło” (por. Łk 19,10).
Twoja miłość nigdy się nie zraża i nie zawodzi. Spraw, abym Cię nigdy nie utracił, i
aby odnaleźli Cię wszyscy, którzy żyją z dala od Ciebie.
Tajemnice Światła
1. Chrzest Pana Jezusa w Jordanie
„A gdy Jezus został ochrzczony, natychmiast wyszedł z wody. A oto otworzyły Mu
się niebiosa i ujrzał Ducha Świętego zstępującego jak gołębicę i przychodzącego
na Niego” (Mt 3,16). Baranek Boży – Druga Osoba Trójcy Świętej – objawia się i
jest objawiana ludowi nad Jordanem. Bóg Ojciec daje o Jezusie świadectwo w
słowach: „Ten jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie” (Mt 3,17), a
Duch Święty zstępując jak gołębica na Jezusa, jest znakiem dla Jana, że oto stoi
przed nim Mesjasz.
Bóg Ojciec pragnie, abym uwierzył w Jego Syna Jedynego oraz przyjął Go jako
Zbawcę i Odkupiciela.
O Jezu, wierzę, że jesteś Synem Boga, proszę, daj mi taką pokorę serca, abyś Ty
mógł we mnie wzrastać, a ja się umniejszać. Pragnę być prawdziwą świątynią
Twego Ducha.
2. Cud w Kanie Galilejskiej
„Trzeciego dnia odbywało się wesele w Kanie Galilejskiej i była tam Matka Jezusa.
Zaproszono na to wesele także Jezusa i Jego uczniów. A kiedy zabrakło wina,
Matka Jezusa mówi do Niego: «Nie mają już wina». Jezus Jej odpowiedział: «Czyż
to moja lub Twoja sprawa, Niewiasto? Czyż jeszcze nie nadeszła godzina moja?»
Wtedy Matka Jego powiedziała do sług: «Zróbcie wszystko, cokolwiek wam
powie»” (J 2,1-5). Godzina Syna Człowieczego to godzina odkupienia mającego
dokonać się na krzyżu. Ona jeszcze nie nadeszła, a właśnie ona jest największym
cudem Chrystusa.
Jezus Chrystus objawia się etapami. Najpierw dokonuje cudu przemiany wody w
wino, aby okazać miłosierdzie młodej parze oraz w celu objawienia swej mocy
uczniom.
Przemiana wody we wspaniałe wino jest dla mnie znakiem nadchodzącej uczty
mesjańskiej.
O Jezu, Ty wysłuchujesz próśb swojej Matki, wspierasz ludzi w ich potrzebie.
Spraw, abym zawsze Twoje wskazówki i rady wcielał w życie bez zbytniego
roztrząsania.
3. Głoszenie królestwa Bożego i wzywanie do nawrócenia
„«Duch Pański spoczywa na Mnie, ponieważ Mnie namaścił i posłał Mnie, abym
ubogim niósł dobrą nowinę, więźniom głosił wolność, a niewidomym przejrzenie;
abym uciśnionych odsyłał wolnymi, abym obwoływał rok łaski od Pana». … oczy
wszystkich w synagodze były w Nim utkwione. Począł więc mówić do nich: «Dziś
spełniły się te słowa Pisma, któreście słyszeli»” (Łk 4,18-21). Począwszy od
Nazaretu, Boży Syn jako wędrowny Nauczyciel objawiał ludziom królestwo swego
Ojca. W znakach i cudach ukazywał Jego miłosierdzie. Odpuszczał grzechy,
uzdrawiał chorych, wskrzeszał zmarłych. „Bo królestwo Boże to nie sprawa tego,
co się je i pije, ale to sprawiedliwość, pokój i radość w Duchu Świętym” (Rz
14,17).
Aby tam wejść, potrzebuję prawdziwego nawrócenia.
O Jezu, przemień mnie mocą swego miłosierdzia, abym w pełni stał się
dziedzicem Twojego królestwa.
4. Przemienienie na górze Tabor
„Po sześciu dniach Jezus wziął z sobą Piotra, Jakuba i brata jego Jana i
zaprowadził ich na górę wysoką, osobno. Tam przemienił się wobec nich: twarz
Jego zajaśniała jak słońce, odzienie zaś stało się białe jak światło” (Mt 17,1-2). Ci
sami trzej Apostołowie, którzy wkrótce zobaczą cierpienie Jezusa w Ogrójcu, są
świadkami objawienia: „… oto obłok świetlany osłonił ich, a z obłoku odezwał się
głos: «to jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie, Jego słuchajcie!»
Uczniowie, słysząc to, upadli na twarz i bardzo się zlękli. A Jezus zbliżył się do
nich, dotknął ich i rzekł: «Wstańcie, nie lękajcie się!»” (Mt 17,5b-7).
Jezus jest pośrednikiem między mną a Bogiem Ojcem. Wyzwala mnie z lęku i
pragnie wyzwolić z wszelkich przeszkód w komunii ze Stwórcą. Uczyni to przez
swą mękę, o której rozmawiał z Eliaszem i Mojżeszem.
O Jezu, daj mi być światłem i świadkiem Twojej chwały.
5. Ustanowienie Eucharystii
„Wtedy rzekł do nich: «Gorąco pragnąłem spożyć Paschę z wami, zanim będę
cierpiał»” (Łk 22,15). Syn Boży, jedyny i prawdziwy Arcykapłan dóbr przyszłych,
zastawia dla nas stół swego Ciała i Krwi Przenajświętszej, sakrament swojej
obecności. Zapewnia swoim Boskim autorytetem: „Jeżeli nie będziecie spożywali
Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w
sobie. Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne, a Ja go
wskrzeszę w dniu ostatecznym. Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a Krew
moja jest prawdziwym napojem. Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije, trwa
we Mnie, a Ja w nim” (J 6,53-56).
Umiłował mnie aż do końca. Zostaje ze mną pod postaciami chleba i wina.
O Jezu, uczyń z mego serca tabernakulum swojej wiecznej obecności, uczyń serce
moje według Serca Twego.
Tajemnice Bolesne
1. Modlitwa i konanie Jezusa w Ogrójcu
„Pogrążony w udręce jeszcze usilniej się modlił, a Jego pot był jak gęste krople
krwi, sączące się na ziemię” (Łk 22,44). Mógł nas odkupić aktem miłości, jednym
słowem. Ale Jego miłość chciała zadośćuczynić za grzechy świata nie tylko
modlitwą, lecz także konaniem i krwią: „Odkupieni jesteście drogocenną krwią
Chrystusa” (por. 1 P 1,19).
Jezus Chrystus modli się, kona i krwią się poci w Ogrójcu za moje grzechy, za
grzechy wszystkich obojętnych i zatwardziałych.
O Jezu, proszę Cię o łaskę doskonałego żalu za grzechy i poprawę życia, o łaskę
nawrócenia wszystkich grzeszników.
2. Biczowanie Pana Jezusa
„Uwolnił im Barabasza, a Jezusa kazał ubiczować i wydał na ukrzyżowanie” (Mt
27,26). Uwolnił złoczyńcę i zbrodniarza, a Jezusa poddał kaźni biczowania. Taka
jest zamiana: zbrodniarz będzie żył za cenę śmierci Niewinnego: „Spadła Nań
chłosta zbawienna dla nas, a w Jego ranach jest nasze zdrowie” (Iz 53,5b).
Jezus Chrystus jest okupem za moje grzechy, ofiarą przebłagalną za grzechy
całego świata. Jego Krew najświętsza obmywa świat z wszelkich nieprawości.
O Jezu, okrutnie biczowany, pokryty ranami i ociekający krwią, obmyj duszę moją
z grzechów, obmyj dusze tych, którzy się nie modlą i nie pokutują za grzechy.
3. Cierniem ukoronowanie Pana Jezusa
„Uplótłszy wieniec z ciernia, włożyli Mu na głowę … pluli na Niego i bili Go po
głowie” (Mt 27,29-30). Pan chwały, Król wszechświata, opluty, zbity, wyśmiany i
poniżony: „Uniżył samego siebie, stawszy się posłusznym aż do śmierci” (Flp 2,8).
Jezus Chrystus cichy i pokornego serca daje mi przykład pokory. Pycha odwraca
ludzi od Boga i oddaje w moc szatana, pokora przywraca utraconą wielkość i
wywyższa.
O Jezu, wyśmiany i upokorzony, naucz mnie pokory serca i skromnego o sobie
mniemania, przykładem swoim nawróć nieprzyjaciół Kościoła świętego.
4. Dźwiganie krzyża na Kalwarię
„Jezus sam dźwigając krzyż, wyszedł na miejsce zwane Miejscem Czaszki, które
po hebrajsku nazywa się Golgota” (por. J 19,17). Stroma, kamienista i ciężka była
droga na Kalwarię, ta udeptana nogami ludzkimi i ta wyciśnięta w Sercu
Jezusowym. Ciężki był krzyż na ramionach Boga-Człowieka, lecz o wiele cięższy
ten, który dźwigał w swojej duszy. Zarówno droga, jak i krzyż zwiastują
wybawienie ludzkości z niewoli grzechu.
Jezus Chrystus za moje grzechy dźwiga krzyż, za moje grzechy upada pod jego
ciężarem. Dźwiga również ciężar grzechów całego świata, wszystkich pokoleń.
O Jezu, dźwigający krzyż na Kalwarię i upadający pod jego ciężarem, podźwignij
mnie i wszystkich grzeszników, zwłaszcza nałogowych, i prowadź nas drogą
przykazań Bożych.
5. Śmierć Pana Jezusa na krzyżu
„Jezus zawołał donośnym głosem: «Ojcze, w Twoje ręce powierzam ducha
mojego». Po tych słowach wyzionął ducha” (Łk 23,46). Od godziny szóstej aż do
godziny dziewiątej konał na krzyżu Bóg-Człowiek. Pełne trzy godziny. Konał,
przelewał krew i modlił się. Umarł z bezmiaru miłości za grzechy świata.
Jezus Chrystus „umiłował mnie i za mnie wydał siebie samego” (por. Ef 5,2; 1 Tm
2,6) na śmierć krzyżową. Umiłował moich rodziców, braci i siostry. Umiłował
wszystkich ludzi i za wszystkich umarł na krzyżu.
O Jezu, któryś dla mojego zbawienia konał i umarł na krzyżu, dzięki Ci za Twoją
miłość bez granic. W ręce Twoje składam moje życie i godzinę mojej śmierci dla
zbawienia wszystkich konających.
Tajemnice Chwalebne
1. Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa
„Nie ma Go tu; zmartwychwstał” (Łk 24,6). Śmierć stała się bramą do nowego
życia, do chwały nieśmiertelnej. Jezus umarł i zmartwychwstał dla zbawienia
całego ludu Bożego. Swoim zmartwychwstaniem zwyciężył na zawsze śmierć,
grzech i szatana.
Jezus Chrystus jest „moim zmartwychwstaniem i życiem” (por. J 11,25). Przez
chrzest, łaskę uświęcającą i wiarę już udzielił mi życia nieśmiertelnego, do
którego wezwani są wszyscy ludzie.
O Jezu zmartwychwstały, wyzwól mnie z grobu moich grzechów i utwierdź w
Twojej przyjaźni. Wyzwól tych, którzy dotąd „w mroku i cieniu śmierci mieszkają”
(Łk 1,79).
2. Wniebowstąpienie Jezusa Chrystusa
„Wstępuję do Ojca mego i Ojca waszego oraz do Boga mego i Boga waszego” (J
20,17). Odkupienie rodzaju ludzkiego przypieczętowane zostało śmiercią i
zmartwychwstaniem raz na zawsze i w sposób nieodwołalny. Jezus wstępuje do
nieba po należną nagrodę z rąk swego Ojca; wstępuje jako Król chwały.
Jezus Chrystus dzieli się ze mną swoją chwałą. Udzielając nowego życia, i mnie
chce doprowadzić przed oblicze swego Ojca, gdzie przygotował miejsce
wszystkim wybranym.
O Jezu wstępujący do nieba, wejrzyj na moje ziemskie życie, naznaczone jeszcze
cierpieniem, walką z grzechem i nadzieją zwycięstwa. Naucz mnie i moich braci
„szukać tego, co w górze, gdzie Ty zasiadasz po prawicy Ojca” (por. Kol 3,1).
3. Zesłanie Ducha Świętego
„Przyjdzie Pocieszyciel, którego Ja wam poślę od Ojca, Duch Prawdy” (J 15,26).
Duch Święty jest Duchem Jezusowym, jest Miłością Ojca i Syna. Dzieło
odkupienia, dokonane przez Jezusa na świecie i złożone w sercu ludu Bożego, w
sposób niewidzialny prowadzi dalej Duch Święty i prowadzić będzie do końca
świata: będzie pouczał, przebaczał, oczyszczał, uświęcał, umacniał i prowadził.
Jezus Chrystus mnie także udzielił Ducha swego przez chrzest i bierzmowanie.
Przebywa On w mojej duszy, która jest Jego świątynią (por. 1 Kor 3,16) i jednoczy
mnie z całym ludem Bożym.
O Jezu, który ustawicznie zsyłasz Ducha Świętego na cały lud Boży, uczyń moje
serce podatnym na Jego działanie i zdolnym do świadczenia o Tobie przed
ludźmi.
4. Wniebowzięcie Matki Bożej
„Ojcze, chcę, aby także ci, których Mi dałeś, byli ze Mną tam, gdzie Ja jestem, aby
widzieli chwałę moją, którą Mi dałeś” (J 17,24). Jezus odkupił Maryję przed
wszystkimi ludźmi. Dla swych przyszłych zasług wybrał Ją, zachował od grzechu i
napełnił łaską. Za to, że Go z Ducha Świętego poczęła, że Mu dała ludzkie ciało, że
Go karmiła i wychowała, za bezmiar Jej matczynej miłości i ofiary – przyjmuje Ją
wśród radości do chwały niebieskiej. Dzieli się z Nią swoją chwałą.
Jezus Chrystus w swojej Matce i mnie umiłował, i mnie jak swoją Matkę powołuje
do chwały niebieskiej, która jest wspólnym dziedzictwem wszystkich wybranych.
O Jezu, któryś swoją Matkę przyjął do chwały niebieskiej, podaj życzliwą dłoń
wszystkim Jej dzieciom pielgrzymującym do domu Ojca, zwłaszcza dzieciom
błądzącym i zrozpaczonym.
5. Ukoronowanie Matki Bożej w niebie
„Ja przekazuję wam królestwo, jak Mnie przekazał je mój Ojciec” (Łk 22,29).
Dobroć Jezusa nie ma granic. Jego prawdomówność i wierność obficie wypełniają
dane obietnice. Maryja była „uboga w duchu”, więc pierwsza otrzymała
królestwo niebieskie (por. Mt 5,3). Słuszną i sprawiedliwą jest rzeczą, aby
„służebnica Pańska” (por. Łk 1,38) stała się Królową wszechświata.
Jezus Chrystus i dla mnie „przygotował mieszkanie w domu Ojca swego” (por. J
14,2). I mnie wezwał na wieczną ucztę Baranka (por. Ap 19,9), gdzie wybrani
oglądać będą Boga twarzą w twarz (por. 1 Kor 13,12).
O Jezu, Tyś „Królem królów i Panem panujących” (por. Ap 19,16), doprowadź
mnie szczęśliwie do swego królestwa, w którym z Maryją i wszystkimi wybranymi
uwielbiać będziemy chwałę Trójcy Świętej.
Różaniec modlitwą uwielbienia
Tajemnice Radosne
1. Zwiastowanie Najświętszej Maryi Pannie
„Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię, dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym” (Łk 1,35). Wcielenie Słowa Bożego w łonie Niepokalanej Dziewicy jest dziełem nieskończonej dobroci Ojca, Syna i Ducha Świętego.
Trójco Przenajświętsza, z łona Twego miłosierdzia odwieczne Słowo zstąpiło na ziemię i dla mojego zbawienia Ciałem się stało (por. J 1,14).
Uwielbiam Cię, Trójco Przenajświętsza, z niepokalaną Matką Zbawiciela w tajemnicy wcielenia.
2. Nawiedzenie św. Elżbiety
„Wielbi dusza moja Pana i raduje się duch mój w Bogu, moim Zbawcy” (Łk 1,46-47). Matka naszego Pana nawiedza Elżbietę, a w niej cały rodzaj ludzki, i wzywa nas do wielbienia Boga, który jest Zbawicielem.
Trójco Przenajświętsza, w miłosierdziu swoim nawiedzasz mnie i wszystkich, którzy w mrokach grzechu i w cieniu śmierci mieszkają (por. Łk 1,79), aby nas zbawić.
Uwielbiam Cię, Trójco Przenajświętsza, w radosnym Sercu Maryi, która dźwiga Zbawienie świata.
3. Narodzenie Pana Jezusa
„Chwała Bogu na wysokościach” (Łk 2,14). Chwałą Ojca w niebie jest Jego Syn umiłowany, który dla naszego zbawienia stał się Człowiekiem.
Trójco Przenajświętsza, Odwieczne Słowo Ciałem się stało (por. J 1,14), aby mnie uczynić dzieckiem Twoim.
Uwielbiam Cię, Trójco Przenajświętsza, z Maryją, Józefem, pasterzami i mędrcami w tajemnicy narodzenia Jezusa.
4. Ofiarowanie Pana Jezusa w świątyni
„Światło na oświecenie pogan i chwała ludu Twego, Izraela” (por. Łk 2,32). Ofiarowany Jezus w świątyni jest chwałą Ojca w niebie oraz nowego Izraela, ludu swego.
Trójco Przenajświętsza, Odwieczne Słowo ofiaruje się dla wybawienia ludu z niewoli grzechu i szatana. Jest także moim Wybawicielem.
Uwielbiam Cię, Trójco Przenajświętsza, w tajemnicy ofiarowania, za światło i objawienie.
5. Odnalezienie Pana Jezusa w świątyni
„Czy nie wiedzieliście, że powinienem być w tym, co należy do mego Ojca?” (Łk 2,49). Do Ojca należy Syn. Syn winien uwielbiać Ojca.
Trójco Przenajświętsza, Odwieczne Słowo uwielbia Cię w świątyni pośród uczonych i ludu. Takie też jest moje powołanie.
Uwielbiam Cię, Trójco Przenajświętsza, w tajemnicy odnalezienia i we wszystkich sprawach Ojca niebieskiego.
Tajemnice Światła
1. Chrzest Pana Jezusa w Jordanie
Wielokrotnie Pan Bóg zapowiadał przyjście Mesjasza. Miał się On narodzić z Dziewicy.
Mówił o Nim: „Ja, Pan, powołałem Cię słusznie … ustanowiłem Cię przymierzem
dla ludzi, światłością dla narodów, abyś otworzył oczy niewidomym, ażebyś z
zamknięcia wypuścił jeńców, z więzienia tych, co mieszkają w ciemności” (Iz 42,6-
7). Kiedy Jezus przyjął chrzest w Jordanie, „głos z nieba mówił: «Ten jest mój Syn
umiłowany, w którym mam upodobanie»” (Mt 3,17).
Trójco Przenajświętsza, Ty konsekwentnie realizujesz plan zbawienia. W
wydarzeniu chrztu Jezusa w Jordanie publicznie objawiasz Go nam jako swego
Syna i naszego Mesjasza.
Uwielbiam Cię, Trójco Przenajświętsza, za pokorę Jezusa Chrystusa i Jego
posłuszeństwo względem woli miłosiernego Boga, swego Ojca, za tajemnicę Jego
chrztu z rąk św. Jana Chrzciciela.
2. Cud w Kanie Galilejskiej
„Stało zaś tam sześć stągwi kamiennych przeznaczonych do żydowskich
oczyszczeń, z których każda mogła pomieścić dwie lub trzy miary. Rzekł do nich
Jezus: «Napełnijcie stągwie wodą!» I napełnili je aż po brzegi. Potem do nich
powiedział: «Zaczerpnijcie teraz i zanieście staroście weselnemu! Oni zaś
zanieśli»” (J 2,6-8). To pierwszy publiczny cud Syna Bożego.
Trójco Przenajświętsza, Ty ukazujesz Jezusa Chrystusa jako Sługę Jahwe –
Prawdziwego Syna Boga Ojca – „potężnego w czynie i słowie wobec Boga i całego
ludu” (por. Łk 24,19).
Uwielbiam Cię, Trójco Przenajświętsza, za cud przemiany wody w wino, za
pośredniczenie Maryi w objawieniu się Jezusa uczniom, za Jego pierwsze
ukazanie mesjańskiej mocy.
3. Głoszenie królestwa Bożego i wzywanie do nawrócenia
„A Jezus, znając ich myśli, rzekł: «Dlaczego złe myśli nurtują w waszych sercach?
Cóż bowiem jest łatwiej powiedzieć: Odpuszczają ci się twoje grzechy, czy też
powiedzieć: Wstań i chodź! Otóż żebyście wiedzieli, iż Syn Człowieczy ma na
ziemi władzę odpuszczania grzechów – rzekł do paralityka: Wstań, weź swoje łoże
i idź do domu!» On wstał i poszedł do domu. A tłumy ogarnął lęk na ten widok, i
wielbiły Boga, który takiej mocy udzielił ludziom” (Mt 9,4-8). W cudzie
uzdrowienia paralityka Jezus objawił swoją władzę odpuszczania grzechów.
Trójco Przenajświętsza, Ty w osobie Jezusa Chrystusa przybliżasz nam królestwo
Boże, królestwo Prawdy, Miłości i Pokoju.
Uwielbiam Cię, Trójco Przenajświętsza, za to, że Jezus Chrystus otwiera nam oczy
i uszy na Twoje królestwo, po to, byśmy przyjęli je całym sercem i duszą.
4. Przemienienie na górze Tabor
„Tam przemienił się wobec nich: twarz Jego zajaśniała jak słońce, odzienie zaś
stało się białe jak światło. A oto im się ukazali Mojżesz i Eliasz, którzy rozmawiali z
Nim. Wtedy Piotr rzekł do Jezusa: «Panie, dobrze, że tu jesteśmy; jeśli chcesz,
postawię tu trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla
Eliasza». Gdy on jeszcze mówił, oto obłok świetlany osłonił ich, a z obłoku
odezwał się głos: «To jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie, Jego
słuchajcie!»” (Mt 17,2-5). Majestat Boga wzbudza jednocześnie zachwyt i lęk.
Jezus wzmacnia wiarę uczniów w swoje mesjańskie posłannictwo. Rozmawia z
Eliaszem i Mojżeszem o swojej nadchodzącej męce.
Trójco Przenajświętsza, Ty w przemienieniu Jezusa Chrystusa przygotowujesz
Apostołów na trudny czas próby wiary, jaki przeżyją w Wielki Piątek.
Uwielbiam Cię, Trójco Przenajświętsza, za światło chwały na obliczu Jezusa i za
to, że wzywasz nas do chwały nieba.
5. Ustanowienie Eucharystii
„Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim. Jak Mnie
posłał żyjący Ojciec, a Ja żyję przez Ojca, tak i ten, kto Mnie spożywa, będzie żył
przeze Mnie” (J 6,56-57). „Jak Mnie umiłował Ojciec, tak i Ja was umiłowałem.
Wytrwajcie w miłości mojej!” (J 15,9). Pan Jezus ustanawia ucztę wiecznego
przymierza. Pamiątkę swej męki. W postaciach sakramentalnych przedłuża swoją
obecność wśród ludu. Pragnie, aby wszyscy mieli do Niego przystęp. „Przyjdźcie
do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię” (Mt
11,28).
Trójco Przenajświętsza, w sakramencie Eucharystii odnawiasz dla nas pamiątkę
męki Chrystusa i dajesz nam zadatek przyszłej chwały.
Uwielbiam Cię, Trójco Przenajświętsza, za każdą Eucharystię, za stałą możliwość
przeżywania komunii świętej z Tobą.
Tajemnice Bolesne
1. Modlitwa i konanie Jezusa w Ogrójcu
„Czyż Mesjasz nie miał tego cierpieć, aby wejść do swojej chwały?” (Łk 24,26).
Modlitwa, krwawy pot i konanie w Ogrójcu otwierają etap męki Jezusowej, ale
też drogę do chwały wiecznej.
Ojcze Najlepszy, Ty mnie kochasz w cierpieniach i doświadczeniach mego życia.
Uwielbiam Cię, Ojcze, Synu i Duchu Święty, w tajemnicy Ogrójca.
2. Biczowanie Pana Jezusa
„Przez wiele ucisków trzeba nam wejść do królestwa Bożego” (Dz 14,22b).
Zbawiciel biczowany przy kamiennym słupie, przeznaczonym dla zbrodniarzy,
przywraca chwałę Ojcu niebieskiemu naruszoną poniżeniem Jego oblicza w
człowieku.
Ojcze Najlepszy, Ty mnie kochasz, gdy przez pokutę odnawiam Twoje
podobieństwo w mojej duszy.
Uwielbiam Cię, Ojcze, Synu i Duchu Święty, w tajemnicy biczowania Jezusa.
3. Cierniem ukoronowanie Pana Jezusa
„Chrystus cierpiał za was i zostawił wam wzór, abyście szli za Nim Jego śladami”
(por. 1 P 2,21). Król chwały nie przeklinał ani nie złorzeczył, gdy Go bito, pluto
Nań i poniżano. Cichym i pokornym cierpieniem oddaje chwałę Ojcu.
Ojcze Najlepszy: Ty mnie kochasz, gdy upokorzony wracam do Ciebie z dalekich
dróg grzechu.
Uwielbiam Cię, Ojcze, Synu i Duchu Święty, w tajemnicy Jezusowego
upokorzenia.
4. Dźwiganie krzyża na Kalwarię
„On sam, w swoim ciele poniósł nasze grzechy na drzewo, abyśmy przestali być
uczestnikami grzechów, a żyli dla sprawiedliwości” (1 P 2,24). Jezus dźwiga na
Kalwarię krzyż, a z nim grzechy całego świata, aby zniszczyć panowanie grzechu i
otworzyć ludowi drogę do chwały Ojca.
Ojcze Najlepszy, Ty mnie kochasz, gdy przygnieciony ciężarem grzechów zwracam
się do Twojego miłosierdzia.
Uwielbiam Cię, Ojcze, Synu i Duchu Święty, z Jezusem dźwigającym krzyż na
Kalwarię.
5. Śmierć Pana Jezusa na krzyżu
„Uniżył samego siebie, stawszy się posłusznym aż do śmierci – i to śmierci
krzyżowej. Dlatego też Bóg Go nad wszystko wywyższył… aby był Panem ku
chwale Boga Ojca” (por. Flp 2, 8-9.11). Męką i śmiercią Jezus uwielbił swego Ojca.
Ojcze Najlepszy, Ty mnie kochasz w życiu i w godzinie mojej śmierci.
Uwielbiam Cię, Ojcze, Synu i Duchu Święty, przez życie i śmierć krzyżową mojego
Zbawiciela.
Tajemnice Chwalebne
1. Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa
„Chwalcie Pana wszystkie narody, wysławiajcie Go wszystkie ludy, bo Jego
łaskawość nad nami potężna, a wierność Pańska trwa na wieki” (Ps 117,1-2).
Zmartwychwstanie Jezusa jest utwierdzeniem miłosierdzia Bożego wobec ludzi i
potwierdzeniem Jego wierności.
Ojcze Najlepszy, zmartwychwstanie Twego Syna jest moim powołaniem do
nowego życia.
Uwielbiam Cię, Trójco Przenajświętsza, w tajemnicy zmartwychwstania Jezusa
Chrystusa.
2. Wniebowstąpienie Jezusa Chrystusa
„Ja Ciebie otoczyłem chwałą na ziemi przez to, że wypełniłem dzieło, które Mi
dałeś do wykonania. A teraz Ty, Ojcze, otocz Mnie u siebie tą chwałą, którą
miałem u Ciebie pierwej, zanim świat powstał” (J 17,4-5).
Ojcze Najlepszy, wniebowstąpienie Chrystusa jest rękojmią mojego przyszłego
uwielbienia.
Uwielbiam Cię, Trójco Przenajświętsza, w tajemnicy wniebowstąpienia Jezusa
Chrystusa.
3. Zesłanie Ducha Świętego
„«Strumienie wody żywej popłyną z jego wnętrza». A powiedział to o Duchu,
którego mieli otrzymać wierzący w Niego; Duch bowiem jeszcze nie był dany,
ponieważ Jezus nie został jeszcze uwielbiony” (J 7,38-39). Zesłanie Ducha
Świętego jest następstwem uwielbienia Jezusa w niebie.
Ojcze Najlepszy, Twój Syn zesłał Ducha Świętego do mojego serca, aby mnie
pocieszał, pouczał i uświęcał.
Uwielbiam Cię, Trójco Przenajświętsza, w tajemnicy zesłania i działania Ducha
Świętego.
4. Wniebowzięcie Matki Bożej
„Wielbi dusza moja Pana… gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny” (Łk
1,46.49). Maryja wzięta do nieba w imieniu całego ludu Bożego uwielbia Trójcę
Świętą w dziele odkupienia, którego jest współuczestniczką.
Ojcze Najlepszy, Tyś Matkę Jezusa i moją przyjął do nieba, aby mnie wspierała w
pielgrzymowaniu do Ciebie.
Uwielbiam Cię, Trójco Przenajświętsza, w tajemnicy wniebowzięcia Maryi.
5. Ukoronowanie Matki Bożej w niebie
„Tyś wywyższeniem Jeruzalem, Tyś chlubą wielką Izraela, Tyś wielką dumą
naszego narodu” (Jdt 15,9). Maryja ukoronowana w niebie na Królową
wszechświata jest chwałą Trójcy Świętej i całego ludu Bożego.
Ojcze Najlepszy, Twój Syn uwielbił swoją Matkę przed Twoim obliczem i mnie też
wezwał do chwały wiecznej.
Uwielbiam Cię, Trójco Przenajświętsza, w tajemnicy ukoronowania Maryi w
niebie.
Różaniec dziękczynny
Tajemnice Radosne
1. Zwiastowanie Najświętszej Maryi Pannie
„Oto Ja służebnica Pańska” (Łk 1,38). Odpowiedzią Maryi na otrzymane dary pełni
łaski i powołania na Matkę Chrystusa jest wdzięczność, przez którą siebie oddaje
na służbę Bogu. Nie zmarnuje żadnego z darów Bożych, ale je wykorzysta dla
chwały Bożej i dobra całego ludu.
Wcielenie Jezusa Chrystusa jest dobrodziejstwem Boga dla mnie i całej ludzkości.
Z Tobą, Maryjo, Matko moja, dziękuję Trójcy Świętej za dar wcielenia.
2. Nawiedzenie św. Elżbiety
„Dzięki litości serdecznej Boga naszego nawiedzi nas Wschodzące Słońce z
wysoka, by zajaśnieć tym, co w mroku i w cieniu śmierci mieszkają, aby nasze
kroki zwrócić na drogę pokoju” (por. Łk 1,78-79). Bóg miłosierny całą ludzkość
nawiedza przez Maryję, która przynosi nam Jezusa Zbawiciela.
Nawiedzenie Boże względem mnie i wszystkich ludzi jest tajemnicą niepojętego
miłosierdzia Trójcy Świętej.
Z Tobą, Maryjo, Matko moja, dziękuję Trójcy Świętej za łaskę nawiedzenia.
3. Narodzenie Pana Jezusa
„Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał” (J 3,16).
Dobrodziejstwo nieskończone, niewyczerpane i bezinteresowne. Po prostu „dał”,
ofiarował, aby człowiek nie zginął, ale miał życie wieczne.
Boże Narodzenie daje mi Jezusa i czyni mnie dzieckiem Bożym.
Z Tobą, Maryjo, Matko moja, dziękuję Trójcy Świętej za dar Bożego Narodzenia.
4. Ofiarowanie Pana Jezusa w świątyni
„Chrystus was umiłował i samego siebie wydał za nas w ofierze i dani na
wdzięczną wonność Bogu” (Ef 5,2). Ofiarowanie Jezusa jest darem Jego
bezgranicznej miłości wobec grzeszników i względem Ojca niebieskiego.
Ofiarowanie Jezusa zanurza mnie w bezmiarze Bożej łaskawości, aby mnie
uszczęśliwić.
Z Tobą, Maryjo, Matko moja, dziękuję Trójcy Świętej za ofiarowanie Jezusa w
świątyni.
5. Odnalezienie Pana Jezusa w świątyni
„Albowiem Syn Człowieczy przyszedł szukać i zbawić to, co zginęło” (Łk 19,10).
Zbawiciel dopuszcza swoją niepokalaną Matkę do współudziału w tajemnicy
szukania i odnalezienia. Podobnie jak Syn, tak i Matka poszukuje grzeszników, a
poszukuje z miłości – niczym własnego zaginionego dziecka.
Boże, sam udzielasz mi łaski, abym Ciebie utraconego przez mój grzech znowu
odnalazł.
Z Tobą, Maryjo, Matko moja, dziękuję Trójcy Świętej za każdą łaskę poszukiwania
i odnalezienia Jezusa.
Tajemnice Światła
1. Chrzest Pana Jezusa w Jordanie
Jan Chrzciciel powiedział: „…przyszedłem chrzcić wodą w tym celu, aby On się
objawił Izraelowi. … Ujrzałem Ducha, który jak gołębica zstępował z nieba i
spoczął na Nim” (J 1,31.32). „Ja Go przedtem nie znałem, ale Ten, który mnie
posłał, abym chrzcił wodą, powiedział do mnie: «Ten, nad którym ujrzysz Ducha
zstępującego i spoczywającego nad Nim, jest Tym, który chrzci Duchem
Świętym». Ja to ujrzałem i daję świadectwo, że On jest Synem Bożym” (J 1,33-34).
Chrzest Pana Jezusa w Jordanie jest publicznym objawieniem Syna Bożego.
Z Tobą, Maryjo, Matko moja, dziękuję Trójcy Świętej za to, że Jezusa, stojącego w
wodach Jordanu wśród pokutujących grzeszników, Bóg Ojciec objawił jako
swojego Syna i Zbawcę nas ludzi.
2. Cud w Kanie Galilejskiej
„A kiedy zabrakło wina, Matka Jezusa mówi do Niego: «Nie mają już wina». Jezus
Jej odpowiedział: «Czyż to moja lub Twoja sprawa, Niewiasto? Czyż jeszcze nie
nadeszła godzina moja?» Wtedy Matka Jego powiedziała do sług: «Zróbcie
wszystko, cokolwiek wam powie»” (J 2,3-5). Pan Jezus nazywa Maryję Niewiastą.
Nawiązuje tym samym do obietnicy Ojca, który w raju powiedział do węża:
„Wprowadzam nieprzyjaźń między ciebie a niewiastę, pomiędzy potomstwo
twoje a potomstwo jej: ono zmiażdży ci głowę, a ty zmiażdżysz mu piętę” (Rdz
3,15).
Słowa Jezusa i sam cud przemiany wody w wino zapoczątkowują publiczne
ukazywanie się Syna Maryi jako obiecanego potomka Niewiasty, który przyszedł
zmiażdżyć potęgę szatana.
Z Tobą, Maryjo, Matko moja, dziękuję Trójcy Świętej za pierwszy cud Jezusa i za
łaskę wiary.
3. Głoszenie królestwa Bożego i wzywanie do nawrócenia
„Wszedłszy do jednej łodzi, która należała do Szymona, poprosił go, żeby nieco
odbił od brzegu. Potem usiadł i z łodzi nauczał tłumy” (Łk 5,3). „Nie przyszedłem
wezwać do nawrócenia sprawiedliwych, lecz grzeszników” (Łk 5,32). Pan Jezus
objawiał ludziom miłość Ojca, Jego miłosierdzie wobec grzeszników. Tym bardziej
więc szukał tych chorych na duszy. To Jego objawianie tajemnicy Bożego
miłosierdzia nie zamknęło się w trzyletnim okresie nauczania, ale trwa w
Kościele, który jest Piotrową łodzią Prawdy i Miłości Bożej.
Każdy z nas w sakramentach świętych może już uczestniczyć w królestwie Bożym.
Z Tobą, Maryjo, Matko moja, dziękuję Trójcy Świętej za błogosławiony trud
Jezusa towarzyszący głoszeniu i przybliżaniu nam królestwa Bożego oraz za
owoce wszystkich sakramentów.
4. Przemienienie na górze Tabor
„Jego odzienie stało się lśniąco białe tak, jak żaden folusznik na ziemi wybielić nie
zdoła. I ukazał się im Eliasz z Mojżeszem, którzy rozmawiali z Jezusem. Wtedy
Piotr rzekł do Jezusa: «Rabbi, dobrze, że tu jesteśmy; postawimy trzy namioty:
jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza»” (Mk 9,3-6). Jezus jest
Synem Boga. Jego męka ma być nowym exodusem – wyprowadzeniem nas z
niewoli grzechu do wiecznej chwały dzieci Bożych.
Jezus Chrystus ukazuje uczniom, że jest Kimś większym niż Mojżesz i Eliasz.
Z Tobą, Maryjo, Matko nasza, dziękuję Trójcy Świętej za przemieniającą nas moc
świętości Boga.
5. Ustanowienie Eucharystii
„Troszczcie się nie o ten pokarm, który ginie, ale o ten, który trwa na wieki, a
który da wam Syn Człowieczy; Jego to bowiem pieczęcią swą naznaczył Bóg
Ojciec” (J 6,27). „Rzekł do nich Jezus: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam:
Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi
Jego, nie będziecie mieli życia w sobie»” (J 6,53). Z miłości do nas Jezus ustanawia
sakrament kapłaństwa i Eucharystii.
Jezus Chrystus pragnie przychodzić do ludzkich serc, aby każdy miał życie
wieczne.
Z Tobą, Maryjo, Matko nasza, dziękuję Trójcy Świętej za ten niewypowiedziany
dar Bożej miłości.
Tajemnice Bolesne
1. Modlitwa i konanie Jezusa w Ogrójcu
„A Jezus rzekł do niego: «Przyjacielu, po coś przyszedł?»” (Mt 26,50). Dar miłości
został złożony w ręce człowieka, ale człowiek okazał się tego niegodny. Odrzucił
dar i wzgardził swoim Dobroczyńcą. Jezus jednak nie zamyka swego Serca przed
grzesznikami.
Jezus składa w moje ręce, dla mojego zbawienia, dar swojej modlitwy, konania i
krwi.
Jezu, mój Zbawicielu, przez Niepokalane Serce Maryi dziękuję Ci za konanie w
Ogrójcu i krwawy pot.
2. Biczowanie Pana Jezusa
„Zostaliście wykupieni nie czymś przemijającym, srebrem lub złotem, ale
drogocenną krwią Chrystusa, jako baranka niepokalanego i bez zmazy” (1 P 1,18-
19). Jezus ofiaruje ludzkości w darze Ciało i Krew najświętszą, Ciało ubiczowane i
Krew przelaną. W tym darze pozostanie do końca świata w sakramencie miłości.
Jezus siebie samego ofiaruje za mnie i dla mnie.
Jezu, mój Zbawicielu, przez Niepokalane Serce Maryi dziękuję Ci za Twoje Ciało
ubiczowane i Krew przelaną, które są ofiarą mojego zbawienia w Eucharystii.
3. Cierniem ukoronowanie Pana Jezusa
„Pytał ich namiestnik: «Którego z tych dwóch chcecie, żebym wam uwolnił?»
Odpowiedzieli: «Barabasza»” (Mt 27,21). Najwyższy Dar Boga odrzucony,
ubiczowany, cierniem ukoronowany, wyszydzony, wyśmiany, poniżony i
wzgardzony. Okrutna jest pogarda wobec miłości. Ale Bóg swego daru nie cofa.
Jezus skazany na śmierć ofiaruje się za mnie, abym ja-Barabasz mógł żyć.
Jezu, mój Zbawicielu, przez Niepokalane Serce Maryi dziękuję Ci za uwolnienie
Barabasza, którym ja jestem.
4. Dźwiganie krzyża na Kalwarię
„Wszyscyśmy pobłądzili jak owce, każdy z nas się obrócił ku własnej drodze, a Pan
zwalił na Niego winy nas wszystkich” (Iz 53,6). Ludzkość zeszła na drogi grzechu i
zguby, więc Dobry Jezus bierze jej winy na swoje barki i dźwiga drogą krzyżową
na Golgotę, gdzie zło grzechu ulegnie zniszczeniu w zbawczej ofierze.
Jezus mnie umiłował i za moje grzechy dźwiga krzyż na Kalwarię.
Jezu, mój Zbawicielu, przez Niepokalane Serce Maryi dziękuję Ci za Twoją drogę
krzyżową.
5. Śmierć Pana Jezusa na krzyżu
„«Niewiasto, oto syn Twój». Następnie rzekł do ucznia: «Oto Matka twoja»” (J
19,26-27). Oddał światu siebie samego, swoje Ciało i Krew, swoją mękę i śmierć.
Oddał największy skarb – wydawać by się mogło „niepodzielny” – oddał światu
własną Matkę. Miłość – jakiej ziemia nigdy nie widziała.
Jezus dla mojego zbawienia umiera na krzyżu i oddaje mi swoją Matkę.
Jezu, mój Zbawicielu, przez Niepokalane Serce Maryi dziękuję Ci za Twoją śmierć
na krzyżu i za złożenie mojego życia w Jej ręce.
Tajemnice Chwalebne
1. Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa
„W swoim wielkim miłosierdziu przez powstanie z martwych Jezusa Chrystusa na
nowo zrodził nas do żywej nadziei: do dziedzictwa niezniszczalnego i
niepokalanego, i niewiędnącego” (1 P 1,3-4). Takie jest miłosierdzie Ojca
niebieskiego. Dary udzielone na ziemi prowadzą do posiadania wiecznych darów
w niebie.
Jezus udziela mi daru nieśmiertelnego życia w sakramencie chrztu.
Jezu, mój Zbawicielu, przez Niepokalane Serce Maryi dziękuję Ci za dar życia
nieśmiertelnego.
2. Wniebowstąpienie Jezusa Chrystusa
„Wstąpiłeś na wyżynę, wziąłeś jeńców do niewoli, przyjąłeś ludzi jako daninę,
nawet opornych – do Twej siedziby, Panie” (Ps 68,19; por. Ef 4,8). Bezmiar
Bożego miłosierdzia: Chrystus odkupił grzeszników, nieprzyjaciół Boga i prowadzi
ich do nieba, do siedziby Ojca, jako dar nabyty własną krwią.
Jezus dla mnie wysłużył niebo i przygotował miejsce u Ojca.
Jezu, mój Zbawicielu, przez Niepokalane Serce Maryi dziękuję Ci za dar powołania
mnie do nieba.
3. Zesłanie Ducha Świętego
„Weźmiecie w darze Ducha Świętego” (Dz 2,38b). Duch Święty jest jednością Ojca
i Syna. Dany całemu ludowi Bożemu jako społeczności świętych i każdej duszy
uświęconej wodą chrztu świętego. Kościół żyje w epoce Ducha Świętego.
Jezus i mnie udzielił Ducha Świętego, przez którego miłość Boża rozlana jest w
moim sercu (por. Rz 5,5).
Jezu, mój Zbawicielu, przez Niepokalane Serce Maryi dziękuję Ci za zesłanie
Ducha Świętego.
4. Wniebowzięcie Matki Bożej
„Tych zaś, których przeznaczył, tych też powołał, a których powołał – tych też
usprawiedliwił, a których usprawiedliwił – tych też obdarzył chwałą” (Rz 8,30).
Bóg wybrał Maryję na Matkę swego Syna, ubogacił darami Niepokalanego
Poczęcia i pełni łaski, przeznaczył do chwały i przez wniebowzięcie z duszą i
ciałem – uwielbił.
Jezus w Maryi i mnie umiłował, wybrał i przeznaczył do nieba.
Jezu, mój Zbawicielu, z Maryją, Twoją niepokalaną Matką, dziękuję Ci za
wyniesienie Jej do chwały wiecznej.
5. Ukoronowanie Matki Bożej w niebie
„Kto by między wami chciał stać się wielkim, niech będzie waszym sługą” (Mt
20,26). Maryja była służebnicą Pańską, to znaczy służebnicą całego rodzaju
ludzkiego, dlatego zajęła pierwsze miejsce pośród ludu Bożego jako Królowa
aniołów i ludzi.
Jezus i mnie powołał do służby, która jest królowaniem.
Jezu, mój Zbawicielu, przez Niepokalane Serce Maryi dziękuję Ci za Jej godność
królewską i za uczestnictwo w tej godności całego ludu Bożego.
Różaniec przebłagalny
Tajemnice Radosne
1. Zwiastowanie Najświętszej Maryi Pannie
„Albowiem z Ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło. Porodzi Syna,
któremu nadasz imię Jezus, On bowiem zbawi swój lud od jego grzechów” (Mt
1,20b-21). Zwiastowanie jest objawieniem zbawczych planów Boga. W Jezusie,
którego Maryja porodzi, Bóg pojedna świat ze sobą.
Jestem poczęty w grzechu i całe życie grzeszę. Potrzebuję Zbawiciela.
Ojcze Najlepszy, przyjmij zadośćuczynienie, które złożył Ci Jezus już w łonie
swojej Matki, mówiąc: „Oto idę, o Boże, aby pełnić wolę Twoją” (por. Hbr 10,7).
2. Nawiedzenie św. Elżbiety
„…[B]y zajaśnieć tym, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają, aby nasze kroki
zwrócić na drogę pokoju” (Łk 1,79). Nawiedzenie wyzwala z mroków grzechu i
wprowadza na drogę pokoju.
Jestem grzeszny, potrzebuję nawiedzenia Bożego, wyzwolenia z grzechu.
Ojcze Najlepszy, przyjmij zadośćuczynienie Maryi i wszystkich sprawiedliwych.
3. Narodzenie Pana Jezusa
„Narodził się wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz, Pan” (Łk 2,11). Sam człowiek,
grzeszny i oddalony od Boga, nie był w stanie zadośćuczynić Bogu za swoje
grzechy. Zatem Syn Boży staje się człowiekiem, by ludzi usprawiedliwić.
Przez chrzest narodziłem się do nowego życia, ale grzech mnie uwodzi.
Ojcze Najlepszy, przyjmij ziemskie narodzenie swojego Syna w ubóstwie jako
zadośćuczynienie za moje grzechy.
4. Ofiarowanie Pana Jezusa w świątyni
„Oto Ten przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu” (Łk 2,34).
Powstają ci, którzy zadośćuczynienie Jezusa czynią własnym przebłaganiem Boga
za swoje grzechy.
Ciągle upadam. Jezus jest moim powstaniem z wszystkich grzechów.
Ojcze Najlepszy, przyjmij krew Dzieciątka Jezus przelaną w czasie obrzezania i
Jego tułaczkę do Egiptu jako zadośćuczynienie za moje grzechy.
5. Odnalezienie Pana Jezusa w świątyni
„[Z] bólem serca szukaliśmy Ciebie” (Łk 2,48). Maryja przez boleść swego serca
stała się Ucieczką grzeszników i zadośćuczynieniem za ich grzechy. Przez pokutę i
przebłaganie pomaga im odnaleźć Boga.
Kiedykolwiek tracę łaskę Bożą – tracę Boga. Maryjo, pomóż.
Ojcze Najlepszy, przyjmij boleść Maryi szukającej zaginionego Jezusa jako
zadośćuczynienie za moje grzechy.
Tajemnice Światła
1. Chrzest Pana Jezusa w Jordanie
„Działo się to w Betanii, po drugiej stronie Jordanu, gdzie Jan udzielał chrztu.
Nazajutrz zobaczył Jezusa, nadchodzącego ku niemu, i rzekł: «Oto Baranek Boży,
który gładzi grzech świata»” (J 1,28-29). Jezus, przyjmując chrzest pokuty od Jana,
uświęca wodę, bierze na siebie wyznawane ludzkie grzechy i udaje się na
pustynię, aby pokonać wszelkie pokusy szatana.
Potrzebuję Mesjasza, Zbawcy i Mocarza, który jako jedyny ma moc zgładzić
wszystkie moje grzechy, objawić mi Boże miłosierdzie.
Ojcze Najlepszy, przyjmij pokorę Twego Syna, okazaną w przyjęciu chrztu pokuty
od Jana nad Jordanem, jako zadośćuczynienie za moje grzechy.
2. Cud w Kanie Galilejskiej
„Stało zaś tam sześć stągwi kamiennych przeznaczonych do żydowskich
oczyszczeń … Rzekł do nich Jezus: «Napełnijcie stągwie wodą! I napełnili je aż po
brzegi … «Zaczerpnijcie teraz i zanieście staroście weselnemu!» Oni zaś zanieśli
…. Taki to początek znaków uczynił Jezus w Kanie Galilejskiej. Objawił swoją
chwałę i uwierzyli w Niego Jego uczniowie” (J 2,6-8.11). Jezus przemienił w wino
wodę zgromadzoną w stągwiach służących do rytualnych oczyszczeń. To nie
przypadek. Przed swoją męką przemieni wino w swoją Krew. To ona oczyści nas
grzechów. Cud w Kanie jest pierwszym etapem prawdziwego oczyszczenia. Tutaj
na weselu rozpoczyna od „oczyszczania” oczu uczniów. Sprawia, że zaczynają w
Niego wierzyć.
Moja wiara jest nieodłącznie związana z tajemnicą mojej grzeszności.
Ojcze Najlepszy, przyjmij wiarę Maryi i uczniów Jezusa jako zadośćuczynienie za
niestałość naszej wiary.
3. Głoszenie królestwa Bożego i wzywanie do nawrócenia
„W tym właśnie czasie wielu uzdrowił z chorób, dolegliwości i uwolnił od złych
duchów; oraz wielu niewidomych obdarzył wzrokiem” (Łk 7,21). I głosił im: „A
jeśli Ja palcem Bożym wyrzucam złe duchy, to istotnie przyszło już do was
królestwo Boże” (Łk 11,20). Zauważmy wysiłek Jezusa! Otaczali Go przecież
wszyscy spragnieni Miłości, Prawdy i Miłosierdzia. Nie szczędził im swego czasu.
W dzień nauczał i uzdrawiał, a tak często przez całe noce się modlił. Obyśmy z
powodu naszego niedowiarstwa nie usłyszeli gorzkiego wyrzutu Pana: „Biada
tobie, Korozain! Biada tobie, Betsaido! Bo gdyby w Tyrze i Sydonie działy się
cuda, które u was się dokonały, już dawno w worze i w popiele by się nawróciły”
(Mt 11,21).
To ja potrzebuję nawrócenia, prawdziwej przemiany serca, nie tylko inni.
Ojcze Najlepszy, przyjmij cały trud Jezusa Nauczyciela, Jego modlitwy i łzy jako
przebłaganie za obojętność, z jaką my ludzie podchodzimy do Twoich darów.
4. Przemienienie na górze Tabor
„I zjawił się obłok, osłaniający ich, a z obłoku odezwał się głos: «To jest mój Syn
umiłowany, Jego słuchajcie». I zaraz potem, gdy się rozejrzeli, nikogo już nie
widzieli przy sobie, tylko samego Jezusa” (Mk 9,7-8). To już po raz drugi Bóg
Ojciec daje świadectwo o swoim umiłowanym Synu. Jak mówi Pismo: „Ten [Syn],
który jest odblaskiem Jego chwały i odbiciem Jego istoty, podtrzymuje wszystko
słowem swej potęgi…” (Hbr l,3a).
To dla mnie Jezus jaśnieje Boską chwałą na górze Tabor, abym uwierzył, że
powołaniem moim jest uczestnictwo w Jego chwale w wieczności.
Ojcze Najlepszy, olśnij nas jasnością poznania chwały swojej na obliczu Chrystusa
(por. 2 Kor 4,6b).
5. Ustanowienie Eucharystii
„Ja bowiem otrzymałem od Pana to, co wam przekazałem, że Pan Jezus tej nocy,
kiedy został wydany, wziął chleb i dzięki uczyniwszy, połamał i rzekł: «To jest
Ciało moje za was wydane. Czyńcie to na moją pamiątkę!» Podobnie,
skończywszy wieczerzę, wziął kielich, mówiąc: «Ten kielich jest Nowym
Przymierzem we Krwi mojej. Czyńcie to, ile razy pić będziecie, na moją
pamiątkę!»” (1 Kor 11,23-25). Święty Paweł przestrzega: „Dlatego też kto
spożywa chleb lub pije kielich Pański niegodnie, winny będzie Ciała i Krwi
Pańskiej” (1 Kor 11,27).
To do mojego serca chce przychodzić Jezus, napełniać mnie swoim życiem i
miłością.
Ojcze Najlepszy, przebacz wszelkie świętokradztwa wobec Najświętszego Ciała i
Krwi Twego umiłowanego Syna.
Tajemnice Bolesne
1. Modlitwa i konanie Jezusa w Ogrójcu
„Pogrążony w udręce jeszcze usilniej się modlił, a Jego pot był jak gęste krople
krwi, sączące się na ziemię” (Łk 22,44). Konanie i krew Syna Bożego stają się
zadośćuczynieniem za grzechy świata.
Jezu konający w Ogrójcu, przebacz mi moją zatwardziałość.
Ojcze Miłosierny, przez Niepokalane Serce Maryi ofiaruję Ci modlitwę, konanie i
krwawy pot Jezusa w Ogrójcu jako przebłaganie za moje grzechy.
2. Biczowanie Pana Jezusa
„Jeszcze nie opieraliście się aż do przelewu krwi, walcząc przeciw grzechowi” (Hbr
12,4). To Jezus Chrystus w tajemnicy biczowania przelał krew swoją dla zbawienia
świata.
Jezu ubiczowany, oczyść mnie z wszystkich grzechów moich.
Ojcze Miłosierny, przez Niepokalane Serce Maryi ofiaruję Ci krew Jezusa
Chrystusa, przelaną w czasie biczowania, jako zadośćuczynienie za moje grzechy.
3. Cierniem ukoronowanie Pana Jezusa
„Potem przyklękali przed Nim i szydzili z Niego, mówiąc: «Witaj, królu żydowski».
Przy tym pluli na Niego, brali trzcinę i bili Go po głowie” (Mt 27,29b-30). A Jezus
w pokorze i milczeniu składał zadośćuczynienie za zniewagi wyrządzone Bogu
przez grzechy świata.
Jezu poniżony, ulecz mnie z pychy i miłości własnej.
Ojcze Miłosierny, przez Niepokalane Serce Maryi ofiaruję Ci poniżenie Jezusa
Chrystusa jako przebłaganie za moje grzechy.
4. Dźwiganie krzyża na Kalwarię
„Zatrzymali niejakiego Szymona z Cyreny … i włożyli na niego krzyż, aby go niósł
za Jezusem” (Łk 23,26). Jedność Mistycznego Ciała wymaga zadośćuczynienia nie
tylko za własne, ale i za cudze grzechy, za tych, którzy nie wierzą i nie pokutują.
Jezu dźwigający krzyż, podźwignij mnie z moich upadków.
Ojcze Miłosierny, przez Niepokalane Serce Maryi ofiaruję Ci drogę krzyżową
Jezusa Chrystusa jako przebłaganie za moje grzechy i za grzechy wszystkich
upadających.
5. Śmierć Pana Jezusa na krzyżu
„Bóg zaś okazuje nam swoją miłość przez to, że Chrystus umarł za nas, gdyśmy
byli jeszcze grzesznikami” (Rz 5,8). Śmierć Jezusa na krzyżu jest ofiarą
przebłagania i zadośćuczynienia za grzechy całego świata. Jest to jedyne i
niewyczerpane źródło przebłagania.
Jezu umierający na krzyżu, przebacz mi moje grzechy i uświęć moją śmierć.
Ojcze Miłosierny, przez Niepokalane Serce Maryi ofiaruję Ci konanie i śmierć
Jezusa na krzyżu jako przebłaganie i zadośćuczynienie za moje grzechy i za
grzechy świata, za moją śmierć i za wszystkich konających.
Tajemnice Chwalebne
1. Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa
„Jeżeli więc ustami swoimi wyznasz, że Jezus jest Panem, i w sercu swoim
uwierzysz, że Bóg Go wskrzesił z umarłych – osiągniesz zbawienie” (Rz 10,9).
Śmierć Jezusa jest zadośćuczynieniem za grzechy, zmartwychwstanie jest
gwarancją tego zadośćuczynienia i Bożego przebaczenia, ale trzeba w to wierzyć i
powoływać się.
Jezu zmartwychwstały, udziel mi swej siły i swojej mocy.
Ojcze Miłosierny, przez zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa zachowaj mnie od
grzechu.
2. Wniebowstąpienie Jezusa Chrystusa
„Któż może wydać wyrok potępienia? Czy Chrystus Jezus, który poniósł za nas
śmierć, co więcej – zmartwychwstał, siedzi po prawicy Boga i przyczynia się za
nami?” (Rz 8,34). Tak, Jezus w niebie wstawia się za nami.
Jezu siedzący po prawicy Ojca, wstawiaj się za mną.
Ojcze Miłosierny, przez święte rany Syna Twojego w niebie proszę o
przebaczenie.
3. Zesłanie Ducha Świętego
„Sam Duch przyczynia się za nami w błaganiach, których nie można wyrazić
słowami” (Rz 8,26). „Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są
im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane” (J 20,22-23).
Odpuszczenie grzechów, pojednanie z Bogiem – zawsze dokonuje się mocą
Ducha Jezusowego.
Jezu posyłający Ducha swego do mojego serca, oczyść mnie.
Ojcze Miłosierny, w Duchu Syna Twego wołam do Ciebie: „Abba, Ojcze” –
przebacz mi moje grzechy.
4. Wniebowzięcie Matki Bożej
„Matka Jezusa mówi do Niego: «Nie mają już wina»” (J 2,3). Dobra Matka
wstawia się za potrzebującymi. Jej misja trwa dalej w niebie: jest Orędowniczką
naszą, Pośredniczką naszą, Pocieszycielką naszą.
Jezu, wysłuchaj orędownictwa swojej Świętej Matki w niebie.
Ojcze Miłosierny, przez zasługi Maryi, zwłaszcza przez Jej mękę u stóp krzyża,
bądź miłosierny dla grzeszników.
5. Ukoronowanie Matki Bożej w niebie
„Zawsze żyje, aby się wstawiać za nami” (por. Hbr 7,25). Jak Jezus w niebie, tak i
Maryja, Królowa wszechświata i Matka ludu Bożego, pełni urząd Rozdawczyni
łask. Jej władza królewska jest urzędem łaski i miłosierdzia.
Jezu, ukoronowałeś Maryję po swojej prawicy, aby się wstawiała za nami u
Ciebie.
Ojcze Miłosierny, Maryja Królowa po prawicy Twego Syna składa Ci
zadośćuczynienie za grzechy świata: bądź miłosierny wobec ludzkości.
Różaniec błagalny
Tajemnice Radosne
1. Zwiastowanie Najświętszej Maryi Pannie
„Niech Mi się stanie według twego słowa” (Łk 1,38b). Zbawczy plan odkupienia
rodzaju ludzkiego, przedstawiony Maryi w zwiastowaniu, zostaje przez Nią
świadomie i dobrowolnie przyjęty. Przyjęciu towarzyszy błagalna prośba Maryi, w
której mieści się wołanie całej ludzkości o przyjście Zbawiciela: „Niech mi się
stanie”. I „Słowo Ciałem się stało” (J 1,14).
Zbawicielu, Jezu Chryste, Tyś powiedział: „Proście, a otrzymacie, aby radość
wasza była pełna” (J 16,24).
Za pośrednictwem Maryi, naszej Matki, błagamy Cię o zwiastowanie Twojej
Ewangelii na całym świecie, wśród wszystkich narodów.
2. Nawiedzenie św. Elżbiety
„Maryja … poszła z pośpiechem w góry” (Łk 1,39). Błagania ludu wybranego,
ciemiężonego w niewoli egipskiej, doszły przed oblicze Wszechmocnego.
Nawiedził On swój lud, wyzwolił z ucisku i wprowadził do Ziemi Obiecanej (por.
Wj 3,17). Maryja w imieniu Boga Zbawiciela nawiedza Elżbietę i cały rodzaj ludzki,
aby wszystkich, którzy mrokach grzechu i w cieniu śmierci mieszkają,
wyprowadzić na drogę pokoju.
Zbawicielu, Jezu Chryste, Tyś zapłakał nad Jerozolimą i powiedział, że zginie,
„ponieważ nie rozpoznała czasu swego nawiedzenia” (por. Łk 19,44).
Za pośrednictwem Maryi, naszej Matki, błagamy Cię, aby wszyscy ludzie przyjęli
łaskę Twojego nawiedzenia.
3. Narodzenie Pana Jezusa
„Chwała Bogu na wysokościach, a na ziemi pokój ludziom Jego upodobania” (Łk
2,14). Nie ma pokoju między ludźmi bez oddawania chwały należnej Bogu. Pokój
na ziemi płynie z chwały oddawanej Bogu.
Zbawicielu, Jezu Chryste, Tyś powiedział: „Pokój zostawiam wam, pokój mój daję
wam. Nie tak jak daje świat, Ja wam daję” (J 14,27).
Za pośrednictwem Maryi, naszej Matki, błagamy Cię o sprawiedliwy pokój między
narodami.
4. Ofiarowanie Pana Jezusa w świątyni
„Symeonowi Duch Święty objawił, że nie ujrzy śmierci, aż zobaczy Mesjasza
Pańskiego” (por. Łk 2,26). Ciężki jest problem starości, niedołęstwa, choroby,
osamotnienia i śmierci. Nadzieję w sercu budzi Mesjasz, Pan, podany przez
Maryję.
Zbawicielu, Jezu Chryste, Tyś powiedział: „Nie zostawię was sierotami, przyjdę do
was” (J 14,18).
Za pośrednictwem Maryi, naszej Matki, błagamy Cię o pomoc i pociechę dla ludzi
starszych, chorych, cierpiących, smutnych, opuszczonych i konających.
5. Odnalezienie Pana Jezusa w świątyni
„Dopiero po trzech dniach odnaleźli Go w świątyni” (Łk 2,46a). Ciężki i bolesny
jest problem utraty Boga przez grzech, jeszcze bardziej przez utratę wiary. Jakże
trudny jest problem szukania i odnalezienia Boga, Jego łaski, pokoju i miłości. Nie
może się obejść bez bólu, łez i wytrwałego błagania.
Zbawicielu, Jezu Chryste, Tyś powiedział: „[S]zukajcie, a znajdziecie” (Mt 7,7).
Za pośrednictwem Maryi, naszej Matki, błagamy Cię, aby wszyscy grzesznicy z
ufnością poszukiwali Ciebie i z radością odnaleźli.
Tajemnice Światła
1. Chrzest Pana Jezusa w Jordanie
„Zmiłuj się nade mną, Boże, w swojej łaskawości, w ogromie swego miłosierdzia
wymaż moją nieprawość. Obmyj mnie zupełnie z mojej winy i oczyść mnie z
grzechu mojego” (Ps 51,3-4). W takiej postawie serca przychodzili grzesznicy do
św. Jana Chrzciciela, aby przyjąć chrzest pokuty. Ludzkość świadoma swoich
grzechów oczekiwała Bożego miłosierdzia. Odpowiedzią Boga na pragnienie
odkupienia było objawienie nad Jordanem Chrystusa jako Baranka Bożego,
„…który gładzi grzech świata” (J 1,29).
Zbawicielu, Jezu Chryste, Tyś powiedział: „Błogosławieni czystego serca,
albowiem oni Boga oglądać będą” (Mt 5,8).
Za pośrednictwem Maryi, naszej Matki, błagamy Cię, abyśmy potrafili dochować
przyrzeczeń chrztu świętego.
2. Cud w Kanie Galilejskiej
„Wtedy Matka Jego powiedziała do sług: «Zróbcie wszystko, cokolwiek wam
powie»” (J 2,5). W tych słowach Maryi zawiera się doświadczenie Jej własnej
wiary. Ona pierwsza przyjęła wolę Bożą i zaznała cudownych owoców Bożej
miłości. Jako Matka Bożego Syna uczy innych wypełniać wolę Jezusa.
Jednocześnie wstawia się za młodą rodziną, aby Jezus przyszedł z pomocą w
trudnej chwili ich dopiero co rozpoczynającego się małżeństwa. Jest Miłością
błagającą za nami.
Zbawicielu, Jezu Chryste, Tyś powiedział: „Dlatego powiadam wam: Wszystko, o
co w modlitwie prosicie, stanie się wam, tylko wierzcie, że otrzymacie” (Mk
11,24).
Za pośrednictwem Maryi, naszej Matki, błagamy Cię, aby nasze serca były pełne
ufności wobec Twoich słów.
3. Głoszenie królestwa Bożego i wzywanie do nawrócenia
„Odtąd począł Jezus nauczać i mówić: «Nawracajcie się, albowiem bliskie jest
królestwo niebieskie»” (Mt 4,17). Królestwo Boże nie jest z tego świata.
Potrzebujemy pouczenia o nim. Dlatego Jezus mówił o nim w przypowieściach i
wystąpił w roli jego świadka. „Nauczał w tamtejszych synagogach, głosił
Ewangelię królestwa i leczył wszystkie choroby i wszystkie słabości” (Mt 9,35b).
Przybliżał owo królestwo w znakach i cudach.
Zbawicielu, Jezu Chryste, Tyś powiedział: „Nikt nie może przyjść do Mnie, jeżeli
go nie pociągnie Ojciec, który Mnie posłał; Ja zaś wskrzeszę go w dniu
ostatecznym” (J 6,44).
Za pośrednictwem Maryi, naszej Matki, błagamy Cię, abyś razem z Ojcem
pociągnął wszystkich niewierzących do poznania Twojego królestwa.
4. Przemienienie na górze Tabor
„Jego odzienie stało się lśniąco białe tak, jak żaden folusznik na ziemi wybielić nie
zdoła. I ukazał się im Eliasz z Mojżeszem, którzy rozmawiali z Jezusem. Wtedy
Piotr rzekł do Jezusa: «Rabbi, dobrze, że tu jesteśmy; postawimy trzy namioty:
jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza». Nie wiedział bowiem, co
należy mówić, tak byli przestraszeni” (Mk 9,3-6). Rozmowa Jezusa z Eliaszem i
Mojżeszem wzbudziła podziw i strach. Zaskoczony Piotr pragnął przedłużyć to
spotkanie. To wyraz ludzkiej tęsknoty za chwałą nieba.
Zbawicielu, Jezu Chryste, Tyś powiedział: „Nie zapala się też światła i nie stawia
pod korcem, ale na świeczniku, aby świeciło wszystkim, którzy są w domu” (Mt
5,15).
Za pośrednictwem Maryi, naszej Matki, błagamy Cię, abyśmy mogli być
głosicielami i uczestnikami Twojej chwały.
5. Ustanowienie Eucharystii
„Troszczcie się nie o ten pokarm, który ginie, ale o ten, który trwa na wieki, a
który da wam Syn Człowieczy” (J 6,27a). W Wieczerniku Pan Jezus obmył stopy
uczniom. Zasiadł z nimi do stołu. Bardzo pragnął spożyć wraz z nimi tę ostatnią w
swoim ziemskim życiu ucztę paschalną. W jej trakcie odmówił modlitwę
arcykapłańską i ustanowił sakrament swojego Ciała i Krwi.
Zbawicielu, Jezu Chryste, Tyś powiedział: „Ja jestem chlebem żywym, który
zstąpił z nieba. Jeśli kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki. Chlebem, który Ja
dam, jest moje ciało za życie świata” (J 6,51).
Za pośrednictwem Maryi, naszej Matki, błagamy Cię, abyśmy zawsze z miłością
przyjmowali Twoje Ciało i Krew, abyśmy ze św. Pawłem mogli powiedzieć: „Teraz
zaś już nie ja żyję, lecz żyje we mnie Chrystus” (Ga 2,20a).
Tajemnice Bolesne
1. Modlitwa i konanie Jezusa w Ogrójcu
„Pogrążony w udręce jeszcze usilniej się modlił” (Łk 22,44a). Modlitwa wytrwała,
usilna, błagalna, wielekroć powtarzana o pomoc z nieba, o poddanie się woli Ojca
niebieskiego w udręce i agonii.
Zbawicielu, Jezu Chryste, Tyś powiedział: „Czuwajcie i módlcie się” (Mt 26,41a).
Za pośrednictwem Maryi, naszej Matki, błagamy Cię o łaskę poddania się woli
Bożej, zwłaszcza w znoszeniu cierpienia i przy skonaniu.
2. Biczowanie Pana Jezusa
„Z głośnym wołaniem i płaczem za dni ciała swego zanosił On gorące prośby i
błagania do Tego, który mógł Go wybawić od śmierci, i został wysłuchany dzięki
swej uległości” (Hbr 5,7). Konanie rozpoczęte w Ogrójcu trwa dalej podczas
biczowania. Jezus błaga Ojca i jest wysłuchany, bowiem ofiara Jego cierpienia i
krwi została przyjęta za zbawienie ludzi.
Zbawicielu, Jezu Chryste, Tyś powiedział: „Błogosławieni, którzy cierpią
prześladowanie dla sprawiedliwości, albowiem do nich należy królestwo
niebieskie” (Mt 5,10).
Za pośrednictwem Maryi, naszej Matki, błagamy Cię o cierpliwe znoszenie pokus
cielesnych, prześladowań i różnych udręk.
3. Cierniem ukoronowanie Pana Jezusa
„Szydzą ze mnie wszyscy, którzy na mnie patrzą, wargi rozwierają, potrząsają
głową: «Zaufał Panu, niechże go wyzwoli, niechże go wyrwie, jeśli go miłuje»” (Ps
22,8-9). Tak użala się i modli Mesjasz ukoronowany cierniową koroną,
wyszydzony i upokorzony.
Zbawicielu, Jezu Chryste, Tyś powiedział: ,Błogosławcie tym, którzy was
przeklinają, i módlcie się za tych, którzy was oczerniają” (Łk 6,28).
Za pośrednictwem Maryi, Matki naszej, błagamy Cię o nawrócenie
prześladowców Kościoła.
4. Dźwiganie krzyża na Kalwarię
„Ja jestem drogą i prawdą, i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej, jak tylko
przeze Mnie” (J 14,6). Drogą Jezusową jest droga krzyżowa. Tylko tą drogą można
dojść do Ojca.
Zbawicielu, Jezu Chryste, Tyś powiedział: „Kto idzie za Mną, nie będzie chodził w
ciemności, lecz będzie miał światło życia” (J 8,12c).
Za pośrednictwem Maryi, naszej Matki, błagamy Cię, aby cała ludzkość kroczyła
drogą Twojej Ewangelii.
5. Śmierć Pana Jezusa na krzyżu
„Około godziny dziewiątej Jezus zawołał donośnym głosem: «Eli, Eli, lema
sabachthani?», to znaczy: Boże mój, Boże mój, czemuś Mnie opuścił?” (Mt
27,46). Tak wołał na krzyżu umierający Zbawiciel świata. Opuszczony z powodu
grzechów ludzkości, modlitwą swą i śmiercią przywraca ludzi do przyjaźni z
Bogiem.
Zbawicielu, Jezu Chryste, Tyś powiedział do łotra: „Dziś ze Mną będziesz w raju”
(Łk 23,43b).
Za pośrednictwem Maryi, naszej Matki, błagamy Cię o spokojną i szczęśliwą
śmierć.
Tajemnice Chwalebne
1. Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa
„Chrystus zmartwychwstał jako pierwszy spośród tych, co pomarli” (1 Kor 15,20).
Po trzech dniach własną mocą wstał z grobu, otwierając drogę do ostatecznego
zmartwychwstania tym, którzy w Niego wierzą i za Nim idą.
Zbawicielu, Jezu Chryste, Tyś powiedział: „Ja jestem zmartwychwstaniem i
życiem. Kto we Mnie wierzy, choćby i umarł, żyć będzie” (J 11,25).
Za pośrednictwem Maryi, naszej Matki, błagamy Cię o wiarę w
zmartwychwstanie i o radość z nowego życia.
2. Wniebowstąpienie Jezusa Chrystusa
„Wstępuję do Ojca mego i Ojca waszego oraz do Boga mego i Boga waszego” (J
20,17c). Wspólny Ojciec, wspólne przeznaczenie, wspólne niebo, o które mamy
prosić słowami: „Ojcze nasz, który jesteś w niebie” (Mt 6,9).
Zbawicielu, Jezu Chryste, Tyś powiedział: „Idę do Ojca przygotować wam miejsce”
(por. J 14,2).
Za pośrednictwem Maryi, naszej Matki, błagamy Cię o wytrwałe dążenie do
nieba.
3. Zesłanie Ducha Świętego
„Sam Duch przyczynia się za nami w błaganiach, których nie można wyrazić
słowami” (Rz 8,26b). Duch Święty błaga sercem i ustami Kościoła, błaga
cierpieniem, ofiarą i konaniem wyznawców Jezusa Chrystusa. I błagać będzie do
końca świata.
Zbawicielu, Jezu Chryste, Tyś powiedział: „Poślę wam Pocieszyciela, Ducha
Prawdy” (por. J 15,26).
Za pośrednictwem Maryi, naszej Matki, błagamy Cię, aby Duch Święty odnowił
oblicze naszej ziemi.
4. Wniebowzięcie Matki Bożej
„A Duch i Oblubienica mówią: «Przyjdź!» A kto słyszy, niech powie: «Przyjdź!» I
kto odczuwa pragnienie, niech przyjdzie, kto chce, niech wody życia darmo
zaczerpnie” (Ap 22,17). I wzięta została Maryja do nieba. Na wieki zjednoczyła się
z ukochanym Synem, czerpiąc bez ograniczeń wodę wiecznego szczęścia.
Zbawicielu, Jezu Chryste, Tyś powiedział: „W domu Ojca mego jest mieszkań
wiele” (J 14,2).
Za pośrednictwem Maryi, naszej Matki, błagamy Cię o dziecięce nabożeństwo
różańcowe, gdyż ono jest znakiem zbawienia.
5. Ukoronowanie Matki Bożej w niebie
„Potem wielki znak się ukazał na niebie: Niewiasta obleczona w słońce i księżyc
pod jej stopami, a na jej głowie wieniec z gwiazd dwunastu. A jest brzemienna. I
woła, cierpiąc bóle i męki rodzenia” (Ap 12,1-2). Żyjemy w czasach
eschatologicznych, pełnych zmagań, walki i bólu. W tej duchowej walce o
zbawienie świata przewodzi Maryja, Królowa nieba i ziemi.
Zbawicielu, Jezu Chryste, Tyś powiedział: „Na świecie doznacie ucisku, ale bądźcie
odważni: Jam zwyciężył świat” (J 16,33b).
Za pośrednictwem Maryi, naszej Matki, błagamy Cię o zwycięstwo Twojego
królestwa w duszach ludzkich.
Różaniec modlitwą kapłanów
Tajemnice Radosne
1. Zwiastowanie Najświętszej Maryi Pannie
„Oto Ja służebnica Pańska, niech Mi się stanie według twego słowa” (Łk 1,38).
Maryja powołana do godności Bożego macierzyństwa odpowiada czystym,
wolnym i radosnym sercem na wezwanie Boże. Macierzyństwo Boskie staje się
źródłem macierzyństwa duchowego. Matka Chrystusa staje się Matką ludu
Bożego. To podwójne posłannictwo wyraża się w służbie Bogu i ludziom.
I mnie obdarzył Bóg łaską kapłaństwa, wybrał spośród milionów, umiłował i
przeznaczył do posługi słowem i sakramentami, abym przekazywał ludowi Jego
życie.
O Jezu, Boski Kapłanie, któryś w łonie Maryi Dziewicy stał się Człowiekiem i mnie
powołał do służby kapłańskiej, naucz mnie służyć Bogu i ludziom na wzór Maryi.
2. Nawiedzenie św. Elżbiety
„Maryja z pośpiechem poszła w góry” (por. Łk 1,39). Miłość apostolska i zbawcza
przynagla. Nie czeka na zaproszenie. Z natury swojej pragnie się udzielać,
poświęcać, służyć i dawać. Maryja dzieli się z ludźmi miłością jak chlebem
codziennym. Daje im Jezusa, który stanie się chlebem na życie świata (por. J
6,51).
Jezus w moje ręce złożył tajemnicę miłości i przebaczenia, abym obdzielał
grzesznych, opuszczonych, zrozpaczonych i potrzebujących.
O Jezu, Boski Kapłanie, Tyś w łonie swojej Matki pośpieszył do Elżbiety, by Jana
uwolnić od grzechu i cały dom napełnić radością – udziel mi kapłańskiej
gorliwości w niesieniu pomocy grzesznym, chorym, opuszczonym i wszystkim
potrzebującym.
3. Narodzenie Pana Jezusa
„Maryja porodziła swego pierworodnego Syna, owinęła Go w pieluszki i położyła
w żłobie” (por. Łk 2,7). Posłannictwem matki jest rodzenie, przekazywanie życia,
pielęgnowanie i prowadzenie do pełnego rozwoju. Maryja to posłannictwo
wypełniła aż do Wieczernika (por. Dz 1,14), aż do krzyża (por. J 19,25), aż do
chwały w niebie (por. Ap 12,1).
Jezus mocą moich kapłańskich słów rodzi się na ołtarzu, rodzi się w duszach
ludzkich. Moje posłannictwo polega na przekazywaniu Bożego życia z ambony,
przy ołtarzu, w konfesjonale, przy chrzcielnicy – gdziekolwiek sprawuję funkcje
kapłańskie.
O Jezu, Boski Kapłanie, Tyś mi udzielił władzy, aby jej mocą „Słowo Twoje Ciałem
się stawało”, naucz mnie z taką czcią i miłością rozdzielać życie Twoje duszom
ludzkim – z jaką Maryja Ciebie na świat wydawała.
4. Ofiarowanie Pana Jezusa w świątyni
„Gdy rodzice wnosili Dzieciątko Jezus do świątyni, aby postąpić z Nim według
zwyczaju Prawa, on wziął Je w objęcia, błogosławił Boga” (Łk 2,27-28). Życie
Maryi od dzieciństwa poświęcone było
Bogu i świątyni Pańskiej. Najwierniejsza Prawu Bożemu niesie swe Dziecię, by Je
ofiarować Ojcu niebieskiemu. Od Boga Je otrzymała – Bogu ofiarowuje.
Moje życie Jezus uświęcił i na zawsze związał ze świątynią, abym w niej składał
Bogu ofiarę, głosił Słowo Boże, sprawował wszystkie sakramenty i w ten sposób
cały lud Boży stawiał przed obliczem Pana.
O Jezu, Boski Kapłanie, Tyś się ofiarował za mnie i za cały świat, przykuj moje
serce do ołtarza, ambony i konfesjonału, bym własną ofiarą jednoczył się z Twoją
ofiarą.
5. Odnalezienie Pana Jezusa w świątyni
„Czemuście Mnie szukali? Nie wiedzieliście, że powinienem być w sprawach Ojca
mego?” (Łk 2,49). Maryja najpierw w utrudzeniu szukała miejsca, aby Jezusa na
świat wydać. A gdy Go wydała, musiała z Nim uchodzić do Egiptu przed Herodem.
Teraz szuka Go w boleści, bo zaginął. Takie jest życie ludzkie: trzeba ciągle szukać
Boga.
Mnie Jezus powierzył „sprawy Ojca swego”. Moim miejscem jest świątynia, abym
w niej nauczał, karmił chlebem, rozgrzeszał i powoływał do nowego życia.
O Jezu, Boski Kapłanie, niech „sprawy Ojca Twego” będą ukochaniem mojego
życia, abym miłował świątynię i w niej pomagał wszystkim odnajdywać Ciebie i
Tobie służyć.
Tajemnice Światła
1. Chrzest Pana Jezusa w Jordanie
„W chwili gdy wychodził z wody, ujrzał rozwierające się niebo i Ducha jak
gołębicę zstępującego na siebie. A z nieba odezwał się głos: «Tyś jest mój Syn
umiłowany, w Tobie mam upodobanie»” (Mk 1,10-11). Po wielu latach ukrytego
życia w Nazarecie przychodzi Jezus nad Jordan. Przychodzi, aby wypełniła się
obietnica dana Chrzcicielowi: „Ten, który mnie posłał, abym chrzcił wodą,
powiedział do mnie: «Ten, nad którym ujrzysz Ducha zstępującego i
spoczywającego nad Nim, jest Tym, który chrzci Duchem Świętym». Ja to
ujrzałem i daję świadectwo, że On jest Synem Bożym” (J 1,33b-34).
Jezus pragnie przeze mnie przynosić zagubionym ludziom upragnione Boże
miłosierdzie, pokój, jakiego świat dać nie może.
O Jezu, Boski Kapłanie, Baranku Boży, który tak często przez posługę moją (alter
Christi) gładzisz grzech świata, spraw, abym w prawdziwej pokorze i miłości, jak
św. Jan, mógł być Twoim wiarygodnym uczniem, świadkiem i synem.
2. Cud w Kanie Galilejskiej
„Wtedy Matka Jego powiedziała do sług: «Zróbcie wszystko, cokolwiek wam
powie». Rzekł do nich Jezus: «Napełnijcie stągwie wodą!» I napełnili je aż po
brzegi. Potem do nich powiedział: «Zaczerpnijcie teraz i zanieście staroście
weselnemu!» Oni zaś zanieśli” (J 2,5.7-8). Matka mojego Mistrza mówi do mnie:
„Zaufaj Mu, zrób wszystko, co ci powie. On się nie myli! Jest Drogą, Prawdą i
Życiem”.
Jezus każe mi napełnić stągwie wodą. On jest Wodą Życia, Prawdą, co nie
przeminie. Prawdziwe stągwie to ludzkie serca, umysły i dusze. Również ja sam
jestem stągwią. Dusza moja nieustannie potrzebuje wina łaski Bożej.
O Jezu, Boski Kapłanie, Tyś mnie uczynił głosicielem Twojej Prawdy, szafarzem
Twego miłosierdzia, naucz mnie być Twoim świętym sługą – posłusznym i ufnym,
pełnym Twojej miłości.
3. Głoszenie królestwa Bożego i wzywanie do nawrócenia
„Jezus… całą noc spędził na modlitwie do Boga. Z nastaniem dnia przywołał
swoich uczniów i wybrał spośród nich dwunastu, których też nazwał apostołami:
…Zeszedł z nimi na dół i zatrzymał się na równinie. Był tam duży poczet Jego
uczniów i wielkie mnóstwo ludu…; przyszli oni, aby Go słuchać i znaleźć
uzdrowienie ze swych chorób. Także i ci, których dręczyły duchy nieczyste,
doznawali uzdrowienia” (Łk 6,12b-13.17a.18).
Jezus przeze mnie pragnie objawiać swoje królestwo. Poucza mnie: „Oto dałem
wam władzę stąpania po wężach i skorpionach, i po całej potędze przeciwnika, a
nic wam nie zaszkodzi. Jednak nie z tego się cieszcie, że duchy się wam poddają,
lecz cieszcie się, że wasze imiona zapisane są w niebie” (Łk 10,19-20).
O Jezu, Boski Kapłanie, daj mi pokorę serca i umysłu, abym nie zmarnował Twego
trudu i Krwi, abym gromadził dla Ciebie skarby w niebie, bym kochał Twoje owce.
4. Przemienienie na górze Tabor
„Wtedy Piotr rzekł do Jezusa: «Panie, dobrze, że tu jesteśmy; jeśli chcesz,
postawię tu trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla
Eliasza». Gdy on jeszcze mówił, oto obłok świetlany osłonił ich, a z obłoku
odezwał się głos: «To jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie, Jego
słuchajcie!» Uczniowie, słysząc to, upadli na twarz i bardzo się zlękli. A Jezus
zbliżył się do nich, dotknął ich i rzekł: «Wstańcie, nie lękajcie się!»” (Mt 17,4-7).
Jezus stopniowo wprowadza uczniów w tajemnice królestwa Bożego. Uczy
miłości do swego Ojca.
Jezus pragnie, abym Mu zaufał. Nie chce mojego poddańczego lęku przed Bogiem
Ojcem. Pragnie obdarzyć mnie Jego chwałą.
O Jezu, Boski Kapłanie, spraw, proszę, abym zawsze pamiętał o głosie Twojego
Ojca: „To jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie, Jego słuchajcie!”.
5. Ustanowienie Eucharystii
„Jezus stał się poręczycielem lepszego przymierza. I gdy tamtych wielu było
kapłanami, gdyż śmierć nie zezwalała im trwać przy życiu, Ten właśnie, ponieważ
trwa na wieki, ma kapłaństwo nieprzemijające. Przeto i zbawiać na wieki może
całkowicie tych, którzy przez Niego zbliżają się do Boga, bo zawsze żyje, aby się
wstawiać za nimi” (Hbr 7,22-25). Chrystus jest prawdziwym Arcykapłanem i
prawdziwą Ofiarą. Jedynym pośrednikiem między ludźmi i Bogiem.
Jezus powołał mnie, bym jako kapłan Nowego Przymierza przez celebrację
Najświętszej Eucharystii umożliwiał ludowi uczestniczenie w tajemnicy Jego męki
i zmartwychwstania, umożliwiał przyjmowanie Jego Ciała.
O Jezu, Boski Kapłanie, proszę, spraw, abym z największą czcią, z zawsze czystym
sercem stał przy Twoim ołtarzu i Twoim ludzie, który nabyłeś Ojcu Krwią swoich
ran.
Tajemnice Bolesne
1. Modlitwa i konanie Jezusa w Ogrójcu
„Czuwajcie i módlcie się, abyście nie ulegli pokusie” (Mt 26,41a). Przez trzydzieści
lat Jezus prowadził życie ukryte w rodzinie i przygotowywał się do działalności
publicznej. Po trzyletnim nauczaniu – ustanawia w Wieczerniku Najświętszy
Sakrament i wychodzi do Ogrójca, gdzie modli się, kona i krwią poci. Bierze ze
sobą najbardziej umiłowanych i wybranych, aby z Nim się modlili i czuwali.
Mnie Jezus pragnie zawsze mieć przy sobie. Powierza mi tajemnice swojego
Serca. Gdy wielu przeciw Niemu walczy i usiłuje Jego dzieło zniszczyć, On wzywa
mnie do modlitwy i czujności.
O Jezu, Boski Kapłanie, pragnę przez modlitwę i czujność wiernie trwać przy
Tobie i innych w wierności utwierdzać.
2. Biczowanie Pana Jezusa
„Ja nigdy Ciebie się nie zaprę” (por. Mt 26,35). Jezusa zlanego krwawym potem i
udręczonego konaniem w Ogrójcu – wszyscy opuszczają. Wysłannicy Sanhedrynu
wiążą Go sznurami i prowadzą do aresztu. Pan wszechświata i dawca wolności
wtrącony do więzienia. Biczowany przy słupie złoczyńców – własną krwią płaci
cenę za wolność dzieci Bożych.
Kochać Jezusa, wiernie trwać przy Nim, choć wielu Go zdradza i opuszcza – oto
moje zadanie w dzisiejszym świecie.
O Jezu, Boski Kapłanie, wtrącony do więzienia i biczowany, spokojny i
nieustraszony – utwierdź mnie w Twojej miłości.
3. Cierniem ukoronowanie Pana Jezusa
„Witaj, królu żydowski” (Mt 27,29c). To okrzyk szyderstwa i nienawiści, poniżenia
i upokorzenia. Ale też okrzyk prawdy i zwycięstwa. Chrystus Król zwycięża
szatana cierpieniem i upokorzeniem. Królestwo Jego nie jest z tego świata (por. J
18,36).
Moje życie kapłańskie nie może być pozbawione cierpienia i upokorzenia, bo
kapłan to drugi Chrystus, także Ten w cierniowej koronie.
O Jezu, Boski Kapłanie, upokorzony i wyszydzony, a jednak Królu chwały – gdy
dopadnie mnie słabość, smutek i upokorzenie, udziel mi daru męstwa.
4. Dźwiganie krzyża na Kalwarię
„Zatrzymali niejakiego Szymona z Cyreny, który wracał z pola, i włożyli na niego
krzyż, aby go niósł za Jezusem” (Łk 23,26). Wspólna droga, wspólne
przeznaczenie. Jezus dźwiga krzyż dla zbawienia wszystkich ludzi, ale zbawienie
dokonuje się przy współudziale człowieka. Człowiek także musi pomóc Bogu na
swój sposób, jeśli chce być zbawiony.
Jezus powołał mnie na drogę krzyża i ofiary, abym Mu pomógł zbawiać świat.
Jezus liczy na mnie, na moją modlitwę, cierpienie i pracę.
O Jezu, Boski Kapłanie, Tyś powiedział: „Kto chce być uczniem moim, niech
weźmie krzyż swój, idzie za Mną i Mnie naśladuje” (por. Mt 16,24). Jestem Twoim
uczniem, Jezu, a jednak boję się krzyża. Spraw, bym Cię odważnie naśladował w
ofierze dla zbawienia bliźnich.
5. Śmierć Pana Jezusa na krzyżu
„A gdy Jezus skosztował octu, rzekł: «Wykonało się!» I skłoniwszy głowę, oddał
ducha” J 19,30). Umiłował nas do ostatniej kropli krwi, do ostatniego tchnienia.
Wykonał dzieło zlecone Mu przez Ojca. Odkupił świat przez swoją mękę i śmierć
oraz pojednał ludzkość z Bogiem. Teraz nadejdzie dzień nagrody i chwały.
Różne są etapy mojego życia kapłańskiego, przeplatane radością i cierpieniem.
Codziennie składam Bogu ofiarę Chrystusa i siebie ofiaruję. I dla mnie nadejdzie
moment śmierci i ostatniej ofiary.
O Jezu, Boski Kapłanie, Tyś swoje życie ofiarował na ołtarzu krzyża z miłości ku
Bogu i ludziom. Niech moja ofiara będzie także wyrazem miłości, bym kiedyś
spokojnie mógł oddać duszę w ręce Ojca.
Tajemnice Chwalebne
1. Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa
„Uradowali się… uczniowie, ujrzawszy Pana” (J 20,20b). Jezus żyje: Jezus jest
wśród nas! Ukazuje przebity bok oraz rany w nogach i rękach. Udziela pokoju,
przelewa moc Ducha i władzę odpuszczania grzechów. Pan Zmartwychwstały
powołuje ich i nas na świadków w Jerozolimie oraz na całym świecie, aż po
krańce ziemi (por. Dz 1,8).
Codziennie w mojej posłudze kapłańskiej widzę Jezusa Zmartwychwstałego,
wykonuję Jego władzę, odpuszczam grzechy i świadczę. Widzę, jak Jezus w
duszach codziennie zmartwychwstaje od nowa.
O Jezu, Boski Kapłanie, jaka to radość zwiastować braciom Twoje
zmartwychwstanie i budzić ich do nowego życia. Obym nigdy nie ustał w tym
posłannictwie.
2. Wniebowstąpienie Jezusa Chrystusa
„Po rozmowie z nimi Pan Jezus został wzięty do nieba i zasiadł po prawicy Boga”
(Mk 16,19). Zawsze razem: wspólna miłość, wspólne troski, wspólne dzieło,
wspólna chwała. Jezus i uczniowie, na ziemi i w niebie – więź miłości nie zna
granic. Chwalebny Jezus w niebie po prawicy Ojca, a na ziemi w sakramentach
świętych, w sercu, na ustach, w życiu i w rękach kapłanów.
I mnie Jezus obiecał szczęście nieba, i ze mną podzieli się swoim królestwem (por.
Łk 22,29).
O Jezu, Boski Kapłanie, nagrodzony wieczną chwałą za swoją służbę – spraw,
abym szukał tego, co w górze, gdzie Ty zasiadasz po prawicy Boga (por. Kol 3,1).
3. Zesłanie Ducha Świętego
„Ja zaś będę prosił Ojca, a innego Pocieszyciela da wam” (J 14,16). I dał. W dniu
Zielonych Świąt, gdy byli zebrani w Wieczerniku, na każdym z nich spoczął jakby
język z ognia. „I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym” (Dz 2,4a). Nastała
era Ducha Świętego w dziejach Kościoła i w każdej duszy ludzkiej: to dzieło
uświęcenia.
Duch Święty na mojej duszy wycisnął niezatarte znamię kapłaństwa,
przynależności do Chrystusa i Kościoła. Zlecił mi prowadzenie zbawczej misji
Jezusa w świecie.
Jezu, Boski Kapłanie, Tyś mi udzielił Ducha Świętego, który jest we mnie i ze mną.
Niechaj prowadzi przez moją posługę kapłańską Twoje zbawcze dzieło, abym był
uległym narzędziem Jego miłości.
4. Wniebowzięcie Matki Bożej
„Wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny” (Łk 1,49). O, zaiste wielkie! Z duszą i
ciałem przyjął do nieba i obdarzył wieczną nagrodą. Matka ludu Bożego
zakończyła ziemską pielgrzymkę, ale swym pośrednictwem dalej wspomaga
swoje dzieci na ziemi.
I moje posłannictwo zakończy się kiedyś, posłannictwo służenia Bogu i ludziom.
Pan wynagrodzi stokrotnie wszystko, cokolwiek uczyniłem w Jego imieniu
braciom najmniejszym.
O Jezu, Boski Kapłanie, któryś rozpoczął pochód ludu Bożego do domu Ojca i
Maryję przyjąłeś do chwały wiecznej, rozpal w moim sercu ducha wspomagania
braci w ich pielgrzymowaniu.
5. Ukoronowanie Matki Bożej w niebie
„Strąca władców z tronu, a wywyższa pokornych” (Łk 1,52). Wywyższył pokorną
służebnicę swoją, która całe życie służyła pokornie Bogu i ludziom. Służebnica
stała się Królową: taka jest ekonomia Boża. Maryja Królową wszechświata –
aniołów i ludzi.
„Służyć Bogu – to królować”. Moje życie kapłańskie jako służba Bogu i ludziom –
już tu na ziemi jest królowaniem. Będzie też królowaniem w niebie.
O Jezu, Boski Kapłanie, Tyś przez krzyż zdobył królestwo wieczne i Maryję,
służebnicę swoją, ukoronowałeś w niebie. Proszę Cię, utwierdź mnie w służbie
kapłańskiej, abym w Twoim królestwie mógł wielbić Cię wraz z Maryją i
wszystkimi wybranymi.
Różaniec modlitwą zakonników
Tajemnice Radosne
1. Zwiastowanie Najświętszej Maryi Pannie
„Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga” (Łk 1,30). Bóg wybrał Cię na
Matkę swego Syna, w dziele zbawienia ludzkości. Umiłował Cię ponad wszystkie
stworzenia i ubogacił pełnią łaski. Stałaś się Jego umiłowaną służebnicą.
„Członkowie wszystkich instytutów powinni to zwłaszcza sobie uświadomić, że
przez profesję rad ewangelicznych odpowiedzieli na wezwanie Boże w tym
znaczeniu, iż nie tylko umarli dla grzechu, lecz także wyrzekłszy się świata, żyją
dla samego Boga. Całe swoje życie bowiem oddali na Jego służbę” (DZ 5).
Ojcze Ukochany, Tyś mnie powołał na służbę swojego Syna, daj, abym
odpowiedział na Twoje wezwanie i wzorem Maryi, służebnicy – służył Ci wiernie.
2. Nawiedzenie św. Elżbiety
„Wielbi dusza moja Pana i raduje się duch mój w Bogu, moim Zbawcy” (Łk 1,46-
47). Maryja przyjęła powołanie Boże radosnym sercem i służąc Elżbiecie w
potrzebach codziennego życia, dzieli się z nią i jej domem obecnością Zbawiciela,
dla którego jest żywą świątynią i którego miłosierdzie wysławia.
„Ponieważ to oddanie siebie Bogu zostało przyjęte przez Kościół, niech zakonnicy
wiedzą, że są poświęceni również służbie Kościoła” (DZ 5).
Ojcze Ukochany, ubogaciłeś mnie łaską powołania zakonnego w Kościele i dla
Kościoła, spraw, abym był pożyteczny Twemu Kościołowi.
3. Narodzenie Pana Jezusa
„A to będzie znakiem dla was: Znajdziecie Niemowlę, owinięte w pieluszki i leżące
w żłobie” (Łk 2,12). Jakże niepozorne, prawie niedostrzegalne jest pojawienie się
Zbawiciela na ziemi. Nie w postaci władcy, lecz dziecka, nie w drogim pałacu, lecz
w grocie. Maryja zna tajemnicę ubóstwa i miłości. Poznali ją także pasterze.
„Przeto zakonnicy, wierni swej profesji, opuszczając wszystko dla Chrystusa,
niech idą za Nim jako za Tym, który jest jedynie konieczny, słuchając Jego słów i
troszcząc się o Jego sprawy” (DZ 5).
Ojcze Ukochany, ubogaciłeś mnie przyjaźnią ze swoim Synem, niech Go
codziennie otaczam miłością, tak jak Maryja, Józef i pasterze.
4. Ofiarowanie Pana Jezusa w świątyni
„Moje oczy ujrzały Twoje zbawienie, któreś przygotował wobec wszystkich
narodów” (Łk 2,30-31). To okrzyk człowieka, który całe życie spędził w świątyni. Z
rąk Maryi przyjął Zbawiciela – swojego i całego świata. Zbawienie dokona się
przez ofiarę.
„Zakonnicy przez profesję posłuszeństwa poświęcają Bogu całkowicie swoją wolę,
jakby składając ofiarę z siebie, a przez to jednoczą się trwalej i bezpieczniej ze
zbawczą wolą Boga… za przykładem Jezusa Chrystusa” (DZ 14).
Ojcze Ukochany, na wzór Jezusa związałeś moje życie ze świątynią, ołtarzem i
ofiarą – udziel mi ducha ofiary i zaparcia się siebie.
5. Odnalezienie Pana Jezusa w świątyni
„Szukali Go wśród krewnych i znajomych… Dopiero po trzech dniach odnaleźli Go
w świątyni” (Łk 2,44.46). Jedni tracą Boga przez ateizm, laicyzm, indyferentyzm
religijny. Inni przez życie niemoralne i lenistwo w służbie Bożej. Każda utrata Boga
wiąże się z grzechem. Dopóki człowiek żyje na ziemi, może Boga utracić. Ale
wszyscy mamy obowiązek szukania Boga. Maryja pomaga odnaleźć.
„Ci, co się zobowiązują spełniać rady ewangeliczne, niech przede wszystkim
szukają i miłują Boga, który pierwszy nas umiłował, i niech się starają we
wszelkich okolicznościach prowadzić życie ukryte w Bogu” (DZ 6).
Ojcze Ukochany, tylu ludzi traci Boga, a tak mało chce Go szukać i odnajdywać!
Spraw, abym wraz z Maryją szukał Cię przez całe życie i coraz pełniej odnajdywał.
Tajemnice Światła
1. Chrzest Pana Jezusa w Jordanie
„A gdy Jezus został ochrzczony, natychmiast wyszedł z wody. A oto otworzyły Mu
się niebiosa i ujrzał Ducha Świętego zstępującego jak gołębicę i przychodzącego
na Niego” (Mt 3,16). „A z nieba odezwał się głos: «Tyś jest mój Syn umiłowany, w
Tobie mam upodobanie»” (Mk 1,11).
„[O]ddanie się Bożej służbie powinno w nich [zakonnikach] przynaglać i krzepić
ćwiczenie w cnotach, zwłaszcza w pokorze i posłuszeństwie, męstwie i czystości,
przez które uczestniczy się w wyniszczeniu Chrystusowym, a równocześnie w
Chrystusowym życiu według ducha” (DZ 5).
Ojcze Ukochany, wezwałeś mnie do naśladowania Chrystusa, spraw, abym żył
według Ducha, którego otrzymałem na chrzcie świętym.
2. Cud w Kanie Galilejskiej
„Trzeciego dnia odbywało się wesele w Kanie Galilejskiej i była tam Matka Jezusa.
Zaproszono na to wesele także Jezusa i Jego uczniów” (J 2,1-2). Oto Baranek,
który przygotuje przez swą Paschę wieczne gody w niebie, przychodzi dzielić
radość ludzkiego wesela. Jest z Nim Matka Jego – Matka Baranka i Kościoła.
Mówi do sług: „Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie” (J 2,5b). Ona prowadzi
do Baranka. Jezus nakazuje napełnić stągwie wodą. Na prośbę Matki przemienia
wodę w wino. To Jego pierwszy publiczny cud. Zaczynają w Niego wierzyć. Maryja
przybliża zaślubiny z Barankiem.
„Przede wszystkim zaś [członkowie instytutów] niech codziennie mają pod ręką
Pismo Święte, aby przez czytanie i rozważanie Bożych pism nabyli «wzniosłego
poznania Chrystusa» (Flp 3, 8)” (DZ 6).
Ojcze Ukochany, daj mi poznawać Twojego Syna, bym jak Maryja mógł być pełen
Twego Ducha – bo pragnę wina Twojej miłości.
3. Głoszenie królestwa Bożego i wzywanie do nawrócenia
„Jezus mu odpowiedział: «Jeśli chcesz być doskonały, idź, sprzedaj, co posiadasz, i
rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie. Potem przyjdź i chodź za Mną!»”
(Mt 19,21). Powołanie zakonne jest wyrazem wiary w zmartwychwstanie i
znakiem królestwa Bożego. Królestwo Boże zaś „…to nie sprawa tego, co się je i
pije, ale to sprawiedliwość, pokój i radość w Duchu Świętym” (Rz 14,17).
„Miłość zaś jest wypełnieniem prawa oraz węzłem doskonałości i wiemy, że
dzięki niej przeszliśmy ze śmierci do życia. Ponadto jedność braterska daje
świadectwo przyjścia Chrystusa i jest źródłem wielkiej siły apostolskiej” (DZ 15).
Ojcze Ukochany, pragnę wypełniać Twoją naukę całym swoim życiem, umocnij
Mnie w powołaniu. Uczyń mnie zaczynem ewangelizacji świata.
4. Przemienienie na górze Tabor
„Jezus wziął z sobą Piotra, Jakuba i brata jego Jana i zaprowadził ich na górę
wysoką, osobno. Tam przemienił się wobec nich: twarz Jego zajaśniała jak słońce,
odzienie zaś stało się białe jak światło” (Mt 17,1-2). „…a z obłoku odezwał się
głos: «To jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie, Jego słuchajcie!»”
(Mt 17,5b). To wydarzenie nadaje ostateczny sens życiu konsekrowanemu.
„[C]zystość jest osobliwym znakiem dóbr niebieskich i bardzo odpowiednim
środkiem, który ułatwia osobom zakonnym ochocze poświęcenie się służbie
Bożej i dziełom apostolstwa. W ten sposób przypominają one wszystkim
wyznawcom Chrystusa owe przedziwne zaślubiny ustanowione przez Boga, a
mające objawić się w pełni w przyszłym świecie, mocą których Kościół ma
Chrystusa jako jedynego Oblubieńca” (DZ 12).
Ojcze Ukochany, stwórz we mnie serce czyste, aby wypełniły się na mnie słowa
Syna Twego: „Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą”
(Mt 5,8).
5. Ustanowienie Eucharystii
„Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a Krew moja jest prawdziwym
napojem. Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim” (J
6,55-56). Jezus pozwolił spoczywać umiłowanemu uczniowi na swoim Sercu. To
właśnie on zapisał Jego słowa w Ewangelii: „Jak Mnie umiłował Ojciec, tak i Ja
was umiłowałem. Wytrwajcie w miłości mojej!” (J 15,9).
„[Osoby życia konsekrowanego] niech zgodnie z myślą Kościoła sprawują świętą
liturgię, zwłaszcza najświętszą tajemnicę Eucharystii, z wewnętrzną i zewnętrzną
pobożnością i z tego najbogatszego źródła zasilają swe życie duchowe. Tak
pokrzepieni przy stole Bożego Prawa i świętego ołtarza niech po bratersku
kochają członki Chrystusa…” (DZ 6).
Ojcze Ukochany, zamknij mnie w Sercu swojego Syna.
Tajemnice Bolesne
1. Modlitwa i konanie Jezusa w Ogrójcu
„Tak, jednej godziny nie mogliście czuwać ze mną? Czuwajcie i módlcie się,
abyście nie ulegli pokusie” (Mt 26, 40b-41a). Wielka tajemnica modlitwy, konania
i czuwania. Tajemnica współudziału w Jego konaniu, modlitwie i czuwaniu – dla
zbawienia świata. Wsłuchanie się w Jego słowa do nas: Módlcie się i czuwajcie ze
Mną, z moim Sercem.
„Niechaj nikt nie sądzi, że zakonnicy z racji swego poświęcenia stają się
wyobcowani spośród ludzi lub nieużyteczni w społeczności ziemskiej. Bo choć
niekiedy nie wspomagają wprost swoich współczesnych, to jednak w głębszy
sposób czują się z nimi związani wewnętrznym związkiem w Chrystusie i
współpracują z Nim duchowo, aby budowanie społeczności ziemskiej opierało się
zawsze na Panu i ku Niemu się kierowało” (KK 46).
Ojcze Ukochany, Twój Syn konając w Ogrójcu, modlił się do Ciebie: Abba, Ojcze!
(por. Mk 14,36), naucz mnie razem z Nim modlić się i czuwać także w cierpieniu i
udręce.
2. Biczowanie Pana Jezusa
„Jezusa kazał ubiczować” (Mt 27,26). „Oto Człowiek” (J 19,5). Bóg-Człowiek,
Najświętszy i Niewinny – z szat obnażony, wystawiony na szyderstwo.
Najświętsze Ciało, poczęte z Ducha Świętego i narodzone z niepokalanej Matki,
poddane kaźni biczowania, dla wyzwolenia ludzi z niewoli ciała.
„Czystość podjętą dla królestwa niebieskiego, którą ślubują osoby zakonne,
należy cenić jako niezwykły dar łaski. Ona bowiem w szczególny sposób daje
wolność ludzkiemu sercu, by bardziej rozgorzało miłością do Boga i wszystkich
ludzi…” (DZ 12).
Ojcze Ukochany, na wzór Jezusa i Jego niepokalanej Matki, udziel mi łaski
wytrwania w niewinności duszy i ciała.
3. Cierniem ukoronowanie Pana Jezusa
„Oto król wasz!” (J 19,15). Tak, z szat obnażony, ubiczowany, pokryty ranami,
opluty, z trzciną w ręku i w koronie cierniowej na głowie – choć tak zeszpecony,
że nie ma na co patrzeć (por. Iz 53,2), a jednak – Król, Król Miłości, Król Chwały:
Niewinny, Pokorny, Ubogi.
„Dobrowolne ubóstwo obrane dla naśladowania Chrystusa, którego jest ono
znakiem, dziś zwłaszcza bardzo cenionym, zakonnicy powinni pilnie
praktykować… Dzięki niemu uczestniczy się w ubóstwie Chrystusa, który będąc
bogaty, dla nas stał się ubogi, aby nas ubóstwem swoim ubogacić” (DZ 13).
Ojcze Ukochany, Twój Syn przyobiecał królestwo ubogim w duchu (por. Mt 5,3),
pobudź mnie, abym ochotnie naśladował Jezusa ubogiego.
4. Dźwiganie krzyża na Kalwarię
„A On sam dźwigając krzyż, wyszedł na miejsce zwane Miejscem Czaszki, które po
hebrajsku nazywa się Golgota” (J 19,17). Jezus mówił: „Jeśli kto chce pójść za
Mną, niech się zaprze samego siebie, niech weźmie krzyż swój i niech Mnie
naśladuje” (Mt 16, 24). Życie zakonne jest królewską drogą krzyża.
„Zakonnicy, pobudzeni przez Ducha Świętego, ulegając z wiarą Przełożonym,
zastępującym Boga, i pod ich kierownictwem oddają się posługiwaniu wszystkim
braciom w Chrystusie, jak sam Chrystus, z powodu swej uległości dla Ojca, służył
braciom i oddał życie swoje na okup za wielu” (DZ 14).
Ojcze Ukochany, udziel mi gorliwości w życiu zakonnym, abym umartwieniem i
wiernością Twojej łasce pomagał Jezusowi zbawiać świat.
5. Śmierć Pana Jezusa na krzyżu
„«Ojcze, w ręce Twoje powierzam ducha mojego». Po tych słowach wyzionął
ducha” (Łk 23,46). Całe życie pełnił wolę Ojca: „Stał się Mu posłuszny aż do
śmierci, i to śmierci krzyżowej” (por. Flp 2,8). Przez nieposłuszeństwo Adama
ludzkość odstąpiła od Boga, przez posłuszeństwo Chrystusa powróciła do Jego
miłości.
„Niech przeto zakonnicy w duchu wiary i umiłowania woli Bożej okazują swym
Przełożonym… pokorną uległość, wykorzystując siły rozumu i woli, jak też dary
natury i łaski, do wykonywania poleceń i spełniania powierzonych im zadań” (DZ
14).
Ojcze Ukochany, Twój Syn stał się posłuszny woli Twojej aż do śmierci, spraw,
abym naśladując Jego przykład, był doskonale posłuszny swoim Przełożonym.
Tajemnice Chwalebne
1. Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa
„To już trzeci raz, jak Jezus ukazał się uczniom od chwili, gdy zmartwychwstał” (J
21,14). Jezus umarł dla zbawienia wszystkich ludzi i zmartwychwstał dla
wszystkich. Wszystkim wysłużył łaskę nieśmiertelnego życia. Uczniów jednak po
zmartwychwstaniu darzył wyjątkową miłością, bo ich wybrał dla przekazywania
światu życia Bożego.
„Stan zakonny, który bardziej uwalnia swych członków od trosk ziemskich, w
wyższym też stopniu tak ukazuje wszystkim wierzącym dobra niebieskie już na
tym świecie obecne, jak i daje świadectwo nowemu i wiekuistemu życiu
zyskanemu dzięki odkupieniu Jezusa Chrystusa, jak wreszcie zapowiada przyszłe
zmartwychwstanie i chwałę królestwa niebieskiego” (KK 44).
Ojcze Ukochany, utwierdź mnie w życiu Chrystusa Zmartwychwstałego.
2. Wniebowstąpienie Jezusa Chrystusa
„Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody” (Mt 28,19a). Chrystus wstępuje do
nieba, a swoim uczniom zleca misję szerzenia królestwa Bożego słowem i
przykładem. Taką misją jest życie zakonne.
„Stan ten naśladuje wierniej i ustawicznie uprzytamnia w Kościele tę formę życia,
jaką obrał sobie Syn Boży, przyszedłszy na świat, aby czynić wolę Ojca, i jaką zlecił
uczniom, którzy za Nim poszli” (KK 44).
Ojcze Ukochany, oderwij moje serce od marności ziemskich i naucz mnie szukać
tego, co w górze, gdzie Chrystus siedzi po prawicy Boga (por. Kol 3,1).
3. Zesłanie Ducha Świętego
„Miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świętego, który został
nam dany” (Rz 5,5). Obiecany Duch Święty stał się darem uczniów Jezusa, aby
sami się uświęcili i mogli uświęcać świat.
„Każdy zaś powołany do ślubowania rad ewangelicznych usilnie się starać winien
o to, aby wytrwał i wzniósł się wyżej w tym powołaniu, do którego Bóg go
wezwał, dla przysporzenia świętości Kościołowi, na większą chwałę jednej i
niepodzielnej Trójcy, która w Chrystusie i przez Chrystusa jest źródłem i
początkiem wszelkiej świętości” (KK 47).
Ojcze Ukochany, w Duchu Jezusowym wołam do Ciebie: Abba, Ojcze! Uświęcaj
nieustannie mnie i moich braci.
4. Wniebowzięcie Matki Bożej
„Oto błogosławić mnie będą odtąd wszystkie pokolenia” (Łk 1,48b). Obowiązkiem
całego Kościoła, więcej nawet: całej ludzkości odkupionej – jest oddawanie czci
Najświętszej Maryi Pannie, ponieważ współdziałała z Chrystusem w dziele
odkupienia wszystkich ludzi. Zakonnicy w szczególny sposób winni Ją czcić.
„Maryja, dzięki łasce Bożej wywyższona po Synu ponad wszystkich aniołów i
ludzi, jako Najświętsza Matka Boża, która uczestniczyła w tajemnicach Chrystusa,
słusznie doznaje od Kościoła szczególnej czci” (KK 66).
Ojcze Ukochany, wlej do mojego serca uczucie dziecięcej miłości ku Matce Syna
Twego, abym Ją czcił różańcem i całym swoim życiem.
5. Ukoronowanie Matki Bożej w niebie
„Wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny” (Łk 1,49). Maryja, jako świetlany wzór
dla całego ludu Bożego, wzór wierności wobec Chrystusa i Jego zbawczego dzieła
– osiągnęła w niebie chwałę królewską. Zasiada po prawicy Syna jako Królowa
Wszechświata: nieba i ziemi.
„Tymczasem zaś Matka Jezusowa, jak w niebie doznaje już chwały co do ciała i
duszy, będąc obrazem i początkiem Kościoła, mającego osiągnąć pełnię w
przyszłym wieku, tak tu na ziemi, póki nie nadejdzie dzień Pański, przyświeca
ludowi pielgrzymującemu jako znak pewnej nadziei i pociechy” (KK 68).
Ojcze Ukochany, Tyś dał Maryję za Matkę Twemu Synowi i całemu ludowi oraz
ukoronowałeś Ją w niebie na Królową wszechświata, proszę Cię, niech Ona
będzie i dla mnie znakiem pewnej nadziei i pociechy w pielgrzymowaniu do
Ciebie.
Różaniec dzieci
Tajemnice Radosne
1. Zwiastowanie Najświętszej Maryi Pannie
Maryja odpowiedziała aniołowi Gabrielowi: chcę zostać Matką Jezusa Chrystusa
dla zbawienia wszystkich ludzi. I w tej chwili z Ducha Świętego poczęła Zbawiciela
świata.
Czy ja kocham Boga i żyję w łasce uświęcającej? Maryjo, Matko moja, odtąd będę
starał się wiernie służyć Bogu.
2. Nawiedzenie św. Elżbiety
Maryja odwiedza swoją krewną Elżbietę. Przez trzy miesiące pomaga jej w domu,
ponieważ ma ona urodzić Jana Chrzciciela.
Czy ja pomagam z ochotą wszystkim w domu? Maryjo, Matko moja, będę chętnie
pomagał rodzicom, rodzeństwu, koleżankom i kolegom.
3. Narodzenie Pana Jezusa
Maryja porodziła Dzieciątko Jezus w grocie i złożyła Je w żłobie na sianie, bo w
żadnym domu nie było dla Nich miejsca.
Czy w moim domu wszyscy przyjmują Jezusa w Komunii świętej? Maryjo, Matko
moja, będę często przyjmował Pana Jezusa w Komunii świętej do swego serca.
4. Ofiarowanie Pana Jezusa w świątyni
Maryja ofiarowała Dzieciątko Jezus Ojcu niebieskiemu w świątyni dla zbawienia
wszystkich ludzi.
Czy w każdą niedzielę uczestniczę pobożnie we Mszy świętej? Maryjo, Matko
moja, w żadną niedzielę ani święto nie opuszczę Mszy świętej.
5. Odnalezienie Pana Jezusa w świątyni
Maryja przez trzy dni poszukiwała zagubionego Jezusa, aż wreszcie odnalazła Go
w świątyni, nauczającego doktorów i stawiającego im pytania.
Czy pilnie uczęszczam na naukę religii i słucham rodziców? Maryjo, Matko moja,
nigdy nie opuszczę religii i chętnie będę słuchał rodziców.
Tajemnice Światła
1. Chrzest Pana Jezusa w Jordanie
Pan Jezus przyjmuje chrzest pokuty z rąk Jana Chrzciciela w rzece Jordan. Duch
Święty zstępuje na Niego, a głos z nieba nazywa Go umiłowanym Synem Bożym.
Czy jestem dobrym chrześcijaninem? Czy Bóg mógłby naprawdę nazwać mnie
swoim dobrym i wiernym dzieckiem? Maryjo, Matko moja, będę prosił Ducha
Świętego, aby dał mi dobre sumienie.
2. Cud w Kanie Galilejskiej
Młoda para zaprosiła na swoje wesele Pana Jezusa, Maryję i Apostołów. W
pewnym momencie zabrakło wina, które było podstawowym napojem podczas
uczt w Palestynie. Na prośbę Maryi Pan Jezus przemienił wodę w wino. To był
cud i dlatego uczniowie uwierzyli w Niego. Maryja nieustannie troszczy się o nas.
Czy ja zapraszam Pana Jezusa i Matkę Bożą do moich zabaw? Maryjo, Matko
moja, będę tak się bawił, aby nigdy nie zasmucić Ciebie, aby nie zabrakło mi Bożej
łaski.
3. Głoszenie królestwa Bożego i wzywanie do nawrócenia
Pan Jezus nauczył nas modlić się do Boga Ojca: „przyjdź królestwo Twoje”. On
pragnie, aby wszyscy ludzie doświadczyli niewypowiedzianych dobrodziejstw
tego królestwa: uwolnienia od grzechów, szatana i śmierci. To Boże królestwo
przybliżamy ludziom przez modlitwę i dobre uczynki.
Czy chętnie przyjmuję naukę Pana Jezusa? Czy staram się, aby Jego królestwo
wzrastało w sercu moim i moich kolegów? Maryjo, Matko moja, pomóż mi
szerzyć królestwo Boże w otaczającym mnie świecie.
4. Przemienienie na górze Tabor
Pan Jezus wyprowadził Piotra, Jakuba i Jana na wysoką górę. Tam przemienił się
wobec nich. Jego twarz zajaśniała jak słońce, a Bóg Ojciec powiedział: „To jest
mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie, Jego słuchajcie!”. Czy ja swoim
postępowaniem przynoszę chwałę Bogu, a może Go zasmucam?
Maryjo, Matko moja, pragnę być chwałą Pana Jezusa, pragnę przynosić Mu
radość!
5. Ustanowienie Eucharystii
W czasie Ostatniej Wieczerzy Pan Jezus przemienił chleb w swoje Najświętsze
Ciało, a wino w swoją Przenajświętszą Krew. Ustanowił sakrament Eucharystii,
aby każdy ochrzczony człowiek mógł wejść z Nim w świętą komunię. Powiedział
do uczniów, że jeśli nie będą spożywali Ciała Jego, nie będą mieli Bożego życia w
sobie.
Czy przystępuję regularnie do spowiedzi świętej, abym czystym sercem mógł
przyjąć Pana Jezusa? Maryjo, Matko moja, przyrzekam, że z własnej woli nie
opuszczę niedzielnej Eucharystii.
Tajemnice Bolesne
1. Modlitwa i konanie Jezusa w Ogrójcu
Pan Jezus klęczy w Ogrodzie Oliwnym, modli się i kona za grzechy świata, a
krwawy pot spływa Mu po twarzy.
Czy ja modlę się za grzeszników? Maryjo, Matko moja, polecam Ci zwłaszcza
grzeszników zatwardziałych.
2. Biczowanie Pana Jezusa
Pan Jezus przywiązany jest do słupa i okrutnie biczowany powrozem, aż krew
tryska na ziemię.
Czy nie obrażam Boga grzechem nieskromnym? Maryjo, Matko moja, będę unikał
grzechów nieskromnych w myśli, mowie i uczynkach.
3. Cierniem ukoronowanie Pana Jezusa
Pan Jezus obnażony z szat, ubrany w szyderczą purpurę, z trzciną w ręku i w
koronie cierniowej na głowie, bity jest po twarzy i jako król, wyśmiany.
Czy ja nie naśmiewam się z bliźnich? Maryjo, Matko moja, pomóż mi zawsze z
szacunkiem odnosić się do ludzi.
4. Dźwiganie krzyża na Kalwarię
Pan Jezus dźwiga ciężki krzyż na Kalwarię i upada pod jego ciężarem.
Czy pomagam bliźnim w domu i w szkole? Maryjo, Matko moja, postanawiam
chętnie śpieszyć z pomocą ludziom starszym i chorym.
5. Śmierć Pana Jezusa na krzyżu
Po trzech godzinach konania i męki Pan Jezus umiera na krzyżu za moje grzechy.
Czy często i szczerze wyznaję grzechy w spowiedzi świętej? Maryjo, Matko moja,
będę szczerze żałował za moje grzechy, wyznam je szczerze na spowiedzi i będę
się starał już do nich nie wrócić.
Tajemnice Chwalebne
1. Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa
Po trzech dniach Jezus zmartwychwstał z grobu, aby już nigdy nie umierać i nam
zapewnić życie wieczne.
Czy prowadzę życie godne chrześcijanina? Maryjo, Matko moja, przyrzekam
nigdy nie przynieść wstydu Chrystusowi moim zachowaniem.
2. Wniebowstąpienie Jezusa Chrystusa
Przez czterdzieści dni po swoim zmartwychwstaniu Pan Jezus ukazywał się
uczniom, a później na ich oczach wstąpił do nieba.
Czy modlę się codziennie do Ojca, który jest w niebie? Maryjo, Matko moja,
codziennie rano i wieczorem będę się modlił.
3. Zesłanie Ducha Świętego
W dniu Zielonych Świąt Pan Jezus zesłał Ducha Świętego na Apostołów, gdy oni
trwali w Wieczerniku na modlitwie razem z Maryją.
Czy modlę się do Ducha Świętego? Maryjo, Matko moja, codziennie w skupieniu i
z uwagą będę powtarzał: „Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu…”.
4. Wniebowzięcie Matki Bożej
Maryja z duszą i ciałem została wzięta do nieba, ponieważ kochała Boga i nigdy
nie popełniła najmniejszego grzechu.
Czy kocham Matkę Najświętszą? Maryjo, Matko moja, codziennie będę odmawiał
różaniec.
5. Ukoronowanie Matki Bożej w niebie
Maryja została ukoronowana w niebie na Królową aniołów i ludzi, ponieważ na
ziemi była służebnicą Pańską.
Czy chętnie zachowuję przykazania Boże i kościelne? Maryjo, Matko moja, będę
przestrzegał wszystkich przykazań, aby kiedyś z Tobą królować w niebie.
Różaniec młodzieży
Tajemnice Radosne
1. Zwiastowanie Najświętszej Maryi Pannie
„Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?” (Łk 1,34). Bóg odkrywa przed
młodziutką Maryją swoje plany odkupienia ludzi. Pragnie, aby Ona została Matką
Jezusa Chrystusa. W jaki sposób to się stanie? Przez działanie Ducha Świętego. To
Maryi wystarcza: „Oto Ja służebnica Pańska. Niech Mi się stanie według twego
słowa” (Łk 1,38).
I mnie przez chrzest i wiarę powołał Bóg do życia chrześcijańskiego. I mnie czeka
posłannictwo życia małżeńskiego i rodzicielskiego. Jak to się stanie?
Ciebie, Maryjo, Święta Boża Rodzicielko, proszę o łaskę sumiennego
przygotowania się do życia małżeńskiego i rodzinnego.
2. Nawiedzenie św. Elżbiety
„Raduje się duch mój w Bogu, moim Zbawcy” (Łk 1,47). Życie w stanie łaski
uświęcającej, bez grzechu ciężkiego, jest źródłem niewyczerpanej radości.
Maryja, łaski pełna, kocha Boga i swą radością dzieli się z Elżbietą, służąc jej
pomocą przez trzy miesiące.
I mnie Bóg wezwał do przyjaźni ze sobą, a udzielając na chrzcie świętym łaski
uświęcającej, duszę moją zamienił na swoją świątynię (por. 1 Kor 6,19).
Ciebie, Maryjo, Święta Boża Rodzicielko, proszę o łaskę zachowania niewinności
duszy i ciała.
3. Narodzenie Pana Jezusa
„Zwiastuję wam radość wielką, która będzie udziałem całego narodu” (Łk 2,10).
To radość z posiadania Jezusa Chrystusa. Radość, jaką daje wiara w Boga
Prawdziwego, który narodził się jako Zbawiciel.
I mnie Bóg udzielił łaski wiary, powołując do Kościoła katolickiego, który jest
sakramentem zbawienia.
Ciebie, Maryjo, Święta Boża Rodzicielko, proszę o przywiązanie do Kościoła i
wytrwanie w nim.
4. Ofiarowanie Pana Jezusa w świątyni
„Rodzice Jego chodzili co roku do Jerozolimy na święto Paschy” (Łk 2,41).
Świątynia jest miejscem obecności Boga. Na ołtarzu Jezus ofiaruje się za moje
grzechy i za zbawienie świata. W świątyni głosi Ewangelię, udziela chrztu,
odpuszcza grzechy i błogosławi.
I mnie Bóg wzywa w każdą niedzielę i święto do świątyni, gdzie przy ołtarzu karmi
mnie łaską, Słowem i Ciałem Pańskim.
Ciebie, Maryjo, Święta Boża Rodzicielko, proszę o gorliwość w uczęszczaniu na
Mszę świętą i w przystępowaniu do sakramentów świętych.
5. Odnalezienie Pana Jezusa w świątyni
„Powinienem być w tym, co należy do mego Ojca” (por. Łk 2,49). Jezus pozostał
w świątyni, aby nauczać doktorów i bronić czci Ojca niebieskiego. Gdy wrócił do
domu, do trzydziestego roku życia był posłuszny i uległy swojej Matce i
przybranemu ojcu. Kochał ich i słuchał.
I mnie nakazuje Bóg czcić ojca i matkę, pomagać im i służyć z miłością przez całe
życie.
Ciebie, Maryjo, Święta Boża Rodzicielko, proszę o łaskę miłości i szacunku dla
moich rodziców.
Tajemnice Światła
1. Chrzest Pana Jezusa w Jordanie
„A z nieba odezwał się głos: «Tyś jest mój Syn umiłowany, w Tobie mam
upodobanie»” (Mk 1,11). Ten głos z nieba jest głosem Boga Ojca. Być synem,
córką Boga – znaczy być dziedzicem królestwa Bożego. To niezwykła godność i
misja. Jako dzieci Boże mamy ukazywać światu Chrystusa, o którym św. Jan
powiedział: „On chrzcić was będzie Duchem Świętym” (Mk 1,8).
I mnie Bóg dał swego Ducha na chrzcie świętym: „ducha przybrania za synów, w
którym możemy wołać: Abba, Ojcze!” (Rz 8,15b).
Ciebie, Maryjo, Święta Boża Rodzicielko, proszę o łaskę bycia mądrym i wiernym
chrześcijaninem.
2. Cud w Kanie Galilejskiej
„[S]tarosta weselny… przywołał pana młodego i powiedział do niego: «Każdy
człowiek stawia najpierw dobre wino, a gdy się napiją, wówczas gorsze. Ty
zachowałeś dobre wino aż do tej pory»” (J 2,9-10). Dobre wino jest symbolem
szlachetnego życia. Takie życie poznaje się po jego owocach. Sztuką jest, aby ono
zawsze było dobrym: w dzieciństwie, za młodu i w starości. Bez pomocy
Chrystusa nie jest to możliwe.
I dlatego również do mnie Maryja mówi: „Zróbcie wszystko, cokolwiek wam
powie” (J 2,5), abym i ja doznawał uszlachetniającej mocy działania Chrystusa, aż
po zmartwychwstanie, Sąd Ostateczny i wieczne Gody Baranka.
Ciebie, Maryjo, Święta Boża Rodzicielko, proszę, abym wszczepiony w Jezusa –
który jest winnym krzewem – zawsze napełniał się Jego mądrością i miłością.
3. Głoszenie królestwa Bożego i wzywanie do nawrócenia
„Jezus obchodził wszystkie miasta i wioski. Nauczał w tamtejszych synagogach,
głosił Ewangelię królestwa i leczył wszystkie choroby i wszystkie słabości” (Mt
9,35). Pewnego razu podszedł do Niego młody człowiek szukający prawdziwego
sensu życia. Zapytał, jak osiągnąć życie wieczne. Jezus spojrzał na niego z
miłością.
I na mnie Chrystus patrzy z miłością. Przychodzi mi objawić miłość Boga Ojca,
zaprosić mnie do uczestnictwa w Jego królestwie wiecznej miłości i pokoju. Ale
jednocześnie oczekuje od mnie ciągłej postawy nawrócenia, kroczenia drogą Jego
przykazań.
Ciebie, Maryjo, Święta Boża Rodzicielko, proszę, uproś mi odwagę podążania
drogą Bożej Prawdy. Uproś mi u Jezusa uzdrowienie z moich słabości.
4. Przemienienie na górze Tabor
„Albowiem Bóg, Ten, który rozkazał ciemnościom, by zajaśniały światłem,
zabłysnął w naszych sercach, by olśnić nas jasnością poznania chwały Bożej na
obliczu Chrystusa” (2 Kor 4, 6). Przemienienie wobec Piotra, Jakuba i Jana to
wyraz miłości do uczniów, pragnącej, aby poznali chwałę swego Mistrza. Jezus nic
przed nimi nie ukrywa, a głos Boga Ojca zaświadcza: „To jest mój Syn umiłowany,
w którym mam upodobanie, Jego słuchajcie!” (Mt 17,5b).
Jezus nie tylko zaprasza mnie do poznania swojej chwały, ale pragnie, abym w
niej w pełni uczestniczył na wieki.
Ciebie, Maryjo, Święta Boża Rodzicielko, proszę, abyś uprosiła mi u Syna łaskę
otwartych oczu i serca, by chwała Boża odbiła się i na moim obliczu.
5. Ustanowienie Eucharystii
„A gdy jedli, wziął chleb, odmówił błogosławieństwo, połamał i dał im mówiąc:
«Bierzcie, to jest Ciało moje». Potem wziął kielich i odmówiwszy dziękczynienie,
dał im, i pili z niego wszyscy. I rzekł do nich: «To jest moja Krew Przymierza, która
za wielu będzie wylana»” (Mk 14,22-24). To była ostatnia w czasie ziemskiego
życia Jezusa uczta paschalna, a zarazem pierwsza Ofiara Eucharystyczna. Gorąco
pragnął ją spożyć ze swoimi uczniami. Powiedział im: „To czyńcie na moją
pamiątkę!” (Łk 22,19d). Uczniowie jeszcze nie wiedzieli, że ta ofiara uobecnia
Jego mękę i zmartwychwstanie.
I ja jestem adresatem tej prośby Jezusa, ale jeszcze bardziej adresatem Jego
miłości. On pragnie komunii ze mną. Ta komunia mnie uzdrawia i przemienia.
Ciebie, Maryjo, Święta Boża Rodzicielko, proszę, abyś uprosiła mi pragnienie
sakramentalnej więzi z Twoim Synem. Niech Jego Krew nie zmarnuje się w moim
życiu.
Tajemnice Bolesne
1. Modlitwa i konanie Jezusa w Ogrójcu
„Ojcze, nie moja, lecz Twoja wola niech się stanie” (por. Łk 22,42). Wielkich
rzeczy nie dokonuje się łatwo, bez wysiłku i poświęcenia. Jezus w Ogrójcu kona,
poci się krwią i żarliwie modli, aby wola Ojca niebieskiego wypełniła się w Jego
życiu, męce i śmierci.
I mnie Bóg wezwał na chrzcie świętym do świętości, do pełni życia
chrześcijańskiego, do walki z grzechem i wszelkim złem.
Ciebie, Maryjo, Święta Boża Rodzicielko, proszę o łaskę unikania wszelkich okazji
do grzechu.
2. Biczowanie Pana Jezusa
„Zostaliście wykupieni nie czymś przemijającym, srebrem lub złotem, ale
drogocenną krwią Chrystusa, jako baranka niepokalanego i bez zmazy” (1 P
1,18b-19). W tajemnicy biczowania Ciało Jezusowe poszarpane zostało na
strzępy, a z ran płynie najświętsza Krew. To cena za wolność ducha ludzkiego, aby
nie tkwił w niewoli namiętności i grzechu.
I mnie Bóg wezwał do godności dzieci Bożych, do panowania nad ciałem i jego
namiętnościami.
Ciebie, Maryjo, Święta Boża Rodzicielko, proszę o gorliwość w przystępowaniu do
spowiedzi i w przyjmowaniu Ciała Pańskiego, celem zachowania wolności ducha.
3. Cierniem ukoronowanie Pana Jezusa
„I bili Go po twarzy” (por. J 19,3). Stworzenie bije po twarzy swojego Stwórcę.
Człowiek podnosi rękę na swego Boga. Jest to okropna tajemnica grzechu. A
jednak Bóg milczy. Zbawiciel jest cierpliwy, łagodny, miłosierny i pokorny.
Cierpliwie czeka na powrót grzesznika.
I mnie Bóg otacza swoją cierpliwością i wyrozumiałością, czeka na moją miłość.
Ciebie, Maryjo, Święta Boża Rodzicielko, proszę o łaskę cierpliwości i
wyrozumiałości dla bliźnich.
4. Dźwiganie krzyża na Kalwarię
„Nie płaczcie nade Mną; płaczcie raczej nad sobą i nad waszymi dziećmi” (Łk
23,28b). Jezus, dźwigający krzyż i upadający pod jego ciężarem, potrzebował
współczucia, ale nie mogło Mu ono przynieść pociechy, gdy człowiek żyje w
grzechu, obraża Boga w życiu osobistym i rodzinnym.
I mnie Bóg nawołuje do osobistej pokuty, zerwania z grzechem i do wzajemnej
miłości w rodzinie.
Ciebie, Maryjo, Święta Boża Rodzicielko, proszę o łaskę zerwania z grzechem i
budowania innych dobrym przykładem.
5. Śmierć Pana Jezusa na krzyżu
„Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią” (Łk 23,34). Na krzyżu Jezus ofiaruje
swoje konanie i śmierć za zbawienie świata, a więc moje i każdego człowieka.
Ojca swego prosi o przebaczenie wszystkim grzesznikom. Jest to powszechna
amnestia, rozgrzeszenie i pojednanie.
I mnie Bóg przebacza grzechy w każdym sakramencie pokuty i pojednania oraz
wzywa mnie, abym przebaczał bliźnim.
Ciebie, Maryjo, Święta Boża Rodzicielko, proszę o miłość przebaczającą wobec
tych, którzy mnie krzywdzą.
Tajemnice Chwalebne
1. Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa
„Jeżeli więc ustami swymi wyznasz, że Jezus jest Panem, i w sercu swoim
uwierzysz, że Bóg Go wskrzesił z martwych – osiągniesz zbawienie” (Rz 10,9).
Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa jest podstawą i potwierdzeniem naszej
wiary świętej, jest potwierdzeniem prawdziwości Ewangelii i Kościoła świętego.
Zmartwychwstanie nakłada obowiązek wyznawania wiary przed ludźmi.
I mnie Bóg wezwał na świadka zmartwychwstania Chrystusowego, udzielając
wiary na chrzcie świętym i pasując mnie na swego rycerza w sakramencie
bierzmowania.
Ciebie, Maryjo, Święta Boża Rodzicielko, proszę o odwagę wyznawania wiary
świętej i przynależności do Kościoła katolickiego.
2. Wniebowstąpienie Jezusa Chrystusa
„Jeśliście więc razem z Chrystusem powstali z martwych, szukajcie tego, co w
górze, gdzie przebywa Chrystus, zasiadając po prawicy Boga” (Kol 3,1). Chrystus
wstąpił do nieba i przygotował nam miejsce wiecznej radości i chwały.
I mnie Bóg pragnie zbawić i na wieki uszczęśliwić.
Ciebie, Maryjo, Święta Boża Rodzicielko, proszę o łaskę wytrwałej pracy nad
własnym zbawieniem.
3. Zesłanie Ducha Świętego
„Gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi
świadkami” (Dz 1,8). Duch Święty jest Mocą Boga, Jego Miłością i Świętością.
Uświęca cały lud Boży i uzdalnia do rozszerzania wiary i obrony jej przed
niewierzącymi.
I mnie Bóg udzielił swego Ducha w sakramentach chrztu i bierzmowania, abym
zawsze bronił wiary i Kościoła.
Ciebie, Maryjo, Święta Boża Rodzicielko, proszę o gotowość do obrony wiary i
obyczajów chrześcijańskich w moim otoczeniu.
4. Wniebowzięcie Matki Bożej
„Wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny” (Łk 1,49). Najpierw uczynił Maryję
Niepokalanie Poczętą i pełną łaski, powołał na Matkę Zbawiciela, wreszcie z
duszą i ciałem przyjął do szczęścia w niebie. To wywyższenie Maryi jest także
nagrodą za Jej służbę.
I mnie Bóg uczynił wielkie rzeczy, powołując do życia chrześcijańskiego i do
świętości w Kościele.
Ciebie, Maryjo, Święta Boża Rodzicielko, proszę o wierność powołaniu
chrześcijańskiemu, za którą czeka mnie wieczna nagroda.
5. Ukoronowanie Matki Bożej w niebie
„Strąca władców z tronu, a wywyższa pokornych” (Łk 1,52). Te słowa Maryi
wypełniły się ostatecznie po Jej wniebowzięciu. Ona, pokorna i cicha służebnica
Pańska, została Królową wszechświata. Jej urząd królewski polega na rozdawaniu
łask Bożych ludziom i wypraszaniu miłosierdzia Bożego.
I mnie nagrodzi Bóg chwałą w niebie, przy Sercu Maryi, w gronie wszystkich
zbawionych.
Ciebie, Maryjo, Święta Boża Rodzicielko, proszę serdecznie o dar nabożeństwa ku
Tobie i wytrwanie w łasce uświęcającej do końca.
Różaniec rodzinny
Tajemnice Radosne
1. Zwiastowanie Najświętszej Maryi Pannie
„Posłał Bóg anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy
poślubionej mężowi, imieniem Józef”’ (Łk 1,26-27). Małżeństwo jest związkiem
świętym, ustanowionym przez Boga, dającym udział w stwórczym i zbawczym
Jego dziele, przez Chrystusa podniesionym do godności sakramentu. Maryja z
Józefem są wzorem chrześcijańskiego małżeństwa.
Małżeństwo naszej rodziny zostało uświęcone sakramentem i powołane do
realizowania planów Stwórcy i Odkupiciela.
Święta Rodzino z Nazaretu, prosimy Cię, aby chrześcijańskie rodziny opierały
swoje małżeństwa na sakramencie i ofiarujemy Ci naszą miłość, wierność i
uczciwość małżeńską.
2. Nawiedzenie św. Elżbiety
„Maryja weszła do domu Zachariasza i pozdrowiła Elżbietę” (Łk 1,40). Obydwie
święte Matki oczekiwały potomstwa, obie całym sercem kochały Boga i w
rodzinach swoich dążyły do świętości i miłości. Syn pierwszej był Odkupicielem,
syn drugiej Jego Poprzednikiem. Maryja nawiedza rodzinę Elżbiety i Zachariasza,
niosąc im Jezusa i dary Ducha Świętego.
Nasza rodzina także potrzebuje nawiedzenia Maryi i odnowy życia w świętości i
wzajemnej miłości.
Święta Rodzino z Nazaretu, prosimy Cię o dary Ducha Świętego i ofiarujemy Ci
naszą miłość wzajemną w rodzinie.
3. Narodzenie Pana Jezusa
„Udali się z pośpiechem i znaleźli Maryję, Józefa i Niemowlę, leżące w żłobie” (Łk
2,16). Święta Rodzina zawsze jest zjednoczona. Bóg Wcielony, Zbawiciel, jest
ośrodkiem Jej życia. To najszczęśliwsza Rodzina na świecie. Dziecko jest darem
Boga Najwyższego, złożonym w depozycie Maryi i Józefowi.
Dzieci są skarbem i chlubą każdej rodziny. Dobry Bóg je powierza w depozyt.
Święta Rodzino z Nazaretu, polecamy Ci dzieci porzucone i zaniedbane, a naszą
rodzinę oddajemy pod Twoją opiekę.
4. Ofiarowanie Pana Jezusa w świątyni
„Rodzice Jego chodzili co roku do Jerozolimy na święto Paschy” (Łk 2,41).
Świętość Rodziców koncentruje się na Bogu, na Jego świątyni i ołtarzu. Maryja z
Józefem wypełniają Prawo Boże z miłością i uległością. Dziecko, które im Bóg
powierzył, ofiarują Jego Majestatowi.
Dzieci ochrzczone ofiarowane są Bogu, a przez naukę religii i udział we Mszy
świętej służą Mu w miłości.
Święta Rodzino z Nazaretu, polecamy Ci wszystkie dzieci nieochrzczone i
ofiarujemy przyszłość religijną naszej rodziny.
5. Odnalezienie Pana Jezusa w świątyni
„Oto ojciec Twój i ja z bólem serca szukaliśmy Ciebie” (Łk 2,48). Ból Maryi i Józefa
nie był zawiniony. Dobry Bóg dopuścił go na Świętą Rodzinę, aby stała się ona
„ucieczką” dla wszystkich rodzin, które w jej pośrednictwie znajdą pomoc i
wsparcie. Wszystkie rodziny, zwłaszcza nieszczęśliwe, których dzieci schodzą na
manowce – winny się modlić do Najświętszej Rodziny.
Różne zagrożenia życia rodzinnego pogrążają rodziców w bólu i smutku. W Bogu
należy szukać ratunku.
Święta Rodzino z Nazaretu, polecamy Ci dzieci z rodzin zdemoralizowanych i
ofiarujemy czystość obyczajów naszej rodziny.
Tajemnice Światła
1. Chrzest Pana Jezusa w Jordanie
„Było to w piętnastym roku rządów Tyberiusza Cezara. Gdy Poncjusz Piłat był
namiestnikiem Judei” (Łk 3,1). „W owym czasie przyszedł Jezus z Nazaretu w
Galilei i przyjął od Jana chrzest w Jordanie” (Mk 1,9). Każda rodzina ma swoje
miejsce w historii, wywiera wpływ na losy ludzi i świata. Jezus też miał swoją
ziemską historię i ziemską Rodzinę. Jednak Jego chrzest w Jordanie przenika czas,
ogarnia losy każdego człowieka, każdej rodziny. Objawia się On jako Syn Boga,
Mesjasz wszystkich ludzi. Chronologia ziemskiego życia Jezusa ma swój cel –
zbawczą misję.
Nasza rodzina jest zaproszona do tej misji. Mamy podjąć wolę Boga, aby Jego Syn
był poznany i uwielbiony w naszym wspólnym życiu, jak i w życiu każdego z nas z
osobna.
Święta Rodzino z Nazaretu, polecamy Ci wzrost wiary w życiu naszym oraz
wszystkich potomków. Tobie zawierzamy losy wieczne naszych przodków.
2. Cud w Kanie Galilejskiej
„Trzeciego dnia odbywało się wesele w Kanie Galilejskiej i była tam Matka Jezusa.
Zaproszono na to wesele także Jezusa i Jego uczniów. A kiedy zabrakło wina,
Matka Jezusa mówi do Niego: «Nie mają już wina»” (J 2,1-3). Szlachetne wino jest
symbolem takiej miłości, która wraz z upływem lat nie traci smaku. To Jezus
zapewnił podziwiane przez starostę weselnego dobre wino. Pośredniczyła w tym
Matka Pięknej Miłości. Z cudu w Kanie Galilejskiej płynie wniosek – nieustannie
trzeba napełniać rodzinne stągwie Żywą Wodą Ducha Świętego.
Maryja chce w tym pośredniczyć, aby spełniły się słowa Jej Syna: „Po tym wszyscy
poznają, żeście uczniami moimi, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali” (J 13,35).
Święta Rodzino z Nazaretu, pomóż nam napełniać serca wiarą w Twojego Syna,
postępować według Jego Prawdy.
3. Głoszenie królestwa Bożego i wzywanie do nawrócenia
„Gromadźcie sobie skarby w niebie, gdzie ani mól, ani rdza nie niszczą i gdzie
złodzieje nie włamują się i nie kradną” (Mt 6,20). Jezus wzywa do życia
zasługującego na uczestnictwo w królestwie swego Ojca. Mówi: „Strzeżcie się,
żebyście nie gardzili żadnym z tych małych; albowiem powiadam wam: Aniołowie
ich w niebie wpatrują się zawsze w oblicze Ojca mojego, który jest w niebie” (Mt
18,10).
Życie rodzinne to przestrzeń, w której Jezus pragnie objawić dary swego
królestwa. Świadczą o tym liczne cuda, np. uzdrowienie z gorączki teściowej
Piotra, wskrzeszenie młodzieńca z Nain, jedynego syna wdowy, także córki Jaira,
wyzwolenie dzieci z chorób i opętania itp.
Święta Rodzino z Nazaretu, pomóż nam budować życie rodzinne tak, aby Jezus
chętnie z nami przebywał, jak w domu Marty, Marii i Łazarza z Betanii. Niech w
naszym życiu objawiają się owoce Jego królestwa.
4. Przemienienie na górze Tabor
„Po sześciu dniach Jezus wziął z sobą Piotra, Jakuba i brata jego Jana i
zaprowadził ich na górę wysoką, osobno. Tam przemienił się wobec nich: twarz
Jego zajaśniała jak słońce, odzienie zaś stało się białe jak światło. A oto im się
ukazali Mojżesz i Eliasz, którzy rozmawiali z Nim” (Mt 17,1-3). Jezus przemienia
się przed trzema uczniami. Pragnie, aby poznali, że od Ojca wyszedł i że wraca do
Ojca drogą prawdziwej ofiary paschalnej.
Życie rodzinne pełne jest niespodzianek. Potrzebuje nieustannej pomocy Ducha
Świętego, aby wśród powszednich zajęć nie zejść ze ścieżki Bożych przykazań, aby
nie stracić godności dzieci Bożych. „Bo stworzenie z upragnieniem oczekuje
objawienia się synów Bożych” (Rz 8,19).
Święta Rodzino z Nazaretu, pomóż nam przemieniać się w Duchu Świętym, aby
chwała Jezusa – Króla Wieczności – rozświetlała nasze dusze i ciała.
5. Ustanowienie Eucharystii
„Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a Krew moja jest prawdziwym
napojem. Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim” (J
6,55-56). „Ilekroć bowiem spożywacie ten chleb albo pijecie kielich, śmierć
Pańską głosicie, aż przyjdzie” (1 Kor 11,26).
Przed swoim odejściem do Ojca ustanawia Jezus pamiątkę swej męki. Pozostaje
jednak obecny pod postaciami sakramentalnymi chleba i wina. Pragnie
towarzyszyć wszystkim ludziom w ich ziemskiej pielgrzymce do domu Ojca.
Rodzina jest miejscem wychowania do eucharystycznej więzi z Jezusem.
Starszych Jezus poucza: „Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie i nie
przeszkadzajcie im: do takich bowiem należy królestwo Boże” (Łk 18,16b).
Najlepszy jest własny przykład komunii ze Zbawicielem.
Święta Rodzino z Nazaretu, uproś nam żywą i szczerą więź eucharystyczną z
Jezusem.
Tajemnice Bolesne
1. Modlitwa i konanie Jezusa w Ogrójcu
„Czuwajcie i módlcie się, abyście nie ulegli pokusie” (Mt 26,41a). Konający i zlany
krwawym potem Jezus w Ogrójcu prosi swych uczniów, aby razem z Nim czuwali i
modlili się, inaczej ulegną pokusie. Jednak uczniowie zasnęli, byli zmęczeni.
Święty Piotr zamiast się modlić i czuwać, także spał. I potem zaparł się swego
Mistrza.
Wspólna modlitwa w rodzinie strzeże nienaruszonego skarbu wiary świętej.
Święta Rodzino z Nazaretu, polecamy Ci rodziny, w których są nieuleczalnie
chorzy i konający, i prosimy o wytrwanie naszej rodziny w wierze katolickiej.
2. Biczowanie Pana Jezusa
„Uwolnił im tego, którego się domagali, a który za rozruch i zabójstwo wtrącony
był do więzienia, Jezusa zaś zdał na ich wolę” (Łk 23,25). Mogli z Nim robić, co im
się podobało. Obnażyli Go z szat, wystawili na pośmiewisko i okrutnie biczowali, a
okrytego ranami i ociekającego krwią bili po twarzy. Tak postąpili z Niewinnym,
usprawiedliwiając zabójcę.
Zachowywanie praktyk religijnych gwarantuje jedność i nierozerwalność naszej
rodziny.
Święta Rodzino z Nazaretu, polecamy Ci rodziny skłócone i rozbite i prosimy o
zachowanie jedności w naszej rodzinie.
3. Cierniem ukoronowanie Pana Jezusa
„Oto król wasz” (J 19,14b): ubiczowany, z trzciną w ręku i cierniowej koronie na
głowie, opluty i wyszydzony, poniżony i wyśmiany, odrzucony przez własny
naród. Jezus jest Królem miłości, pokoju, wolności i łaski; Królem życia Bożego w
rodzinie.
Wzajemna miłość w rodzinie i stan łaski uświęcającej utwierdzają królestwo
Chrystusowe w nas.
Święta Rodzino z Nazaretu, polecamy Ci rodziny niewierzące i prosimy o
wzrastanie królestwa Chrystusa w naszej rodzinie.
4. Dźwiganie krzyża na Kalwarię
„Zatrzymali niejakiego Szymona z Cyreny, który wracał z pola, i włożyli na niego
krzyż, aby go niósł za Jezusem” (Łk 23,26). Wspólna jest dola człowiecza na ziemi,
wspólna droga, wspólne dźwiganie krzyża. Przewodzi nam Jezus. Rodzina też ma
wspólne krzyże: „Jedni drugich brzemiona noście i tak wypełniajcie prawo
Chrystusowe” (por. Ga 6,2).
Pomagajmy sobie wzajemnie w niesieniu naszego krzyża w rodzinie.
Święta Rodzino z Nazaretu, polecamy Ci rodziny alkoholików i prosimy o
trzeźwość w naszej rodzinie.
5. Śmierć Pana Jezusa na krzyżu
„Wtedy Jezus zawołał donośnym głosem: «Ojcze, w Twoje ręce powierzam ducha
mojego». Po tych słowach wyzionął ducha” (Łk 23,46). Zbawiciel umarł na krzyżu
dla zbawienia świata. Śmiercią swoją pojednał ludzi z Bogiem i wysłużył im życie
wieczne.
Dobre życie w rodzinie jest przygotowaniem do dobrej śmierci.
Święta Rodzino z Nazaretu, polecamy Ci wszystkich zmarłych z naszej rodziny i
prosimy dla siebie o spokojną i szczęśliwą śmierć.
Tajemnice Chwalebne
1. Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa
„Jeżeli umarliśmy razem z Chrystusem, wierzymy, że z Nim również żyć będziemy,
wiedząc, że Chrystus, powstawszy z martwych, już więcej nie umiera, śmierć nad
Nim już nie ma władzy” (Rz 6,8-9). Umarliśmy dla grzechu i wszelkiego zła, aby
żyć w przyjaźni z Bogiem.
Rodzina odważnie wyznaje wiarę w Boga w swoim otoczeniu.
Święta Rodzino z Nazaretu, polecamy Ci rodziny obojętne i zastraszone i prosimy
o odwagę radosnego wyznawania wiary.
2. Wniebowstąpienie Jezusa Chrystusa
„Wstępuję do Ojca mego i Ojca waszego oraz do Boga mojego i Boga waszego” (J
20,17c). Jezus wstępuje do nieba, by zasiąść po prawicy Ojca. I nas oczekuje
dobry Ojciec w niebie, ponieważ nas kocha.
Rodzina pracując na ziemi, dąży do dóbr niebieskich i żyje nadzieją zbawienia
wiecznego.
Święta Rodzino z Nazaretu, polecamy Ci rodziny ogarnięte duchem materializmu i
prosimy o ducha wyrzeczenia dla naszej rodziny.
3. Zesłanie Ducha Świętego
„Gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi
świadkami” (Dz 1,8a). Duch Święty jest Duchem Miłości i udziela mocy do
świadczenia miłości wobec Boga i ludzi. Bóg tam przebywa, gdzie jest miłość.
Rodzina powstała z miłości oraz rozwija się w miłości wzajemnej i sąsiedzkiej.
Święta Rodzino z Nazaretu, polecamy Ci rodziny żyjące w nienawiści i prosimy o
zgodę i miłość w naszej rodzinie i sąsiedztwie.
4. Wniebowzięcie Matki Bożej
„Uczynił mi wielkie rzeczy Wszechmocny” (Łk 1,49). Maryja Niepokalanie Poczęta
i pełna łaski, z duszą i ciałem została wzięta do nieba. Matka ludu Bożego
wyniesiona do chwały niebieskiej. To nagroda za Jej życie pełne ofiary i miłości.
Rodzina, która wiernie służy Bogu i żywi nabożeństwo do Maryi, spotka się w
chwale niebieskiej.
Święta Rodzino z Nazaretu, polecamy Ci rodziny, które Ciebie nie kochają, i
prosimy o łaskę ukochania różańca świętego.
5. Ukoronowanie Matki Bożej w niebie
„Strąca władców z tronu, a wywyższa pokornych” (Łk 1,52). Pycha zawsze będzie
ukarana, a pokora nagrodzona. Pyszny anioł światłości stał się lucyferem,
pokorna służebnica Pańska stała się Królową wszechświata, nieba i ziemi. Maryja
z nieba rozdziela łaski i śpieszy z pomocą tym, którzy się do Niej modlą.
Rodzina znajduje niewyczerpane źródło łask Bożych w modlitwie różańcowej,
zanoszonej do Królowej różańca świętego.
Święta Rodzino z Nazaretu, polecamy Ci rodziny zrozpaczone i prosimy dla nich o
pociechę, a dla nas o łaskę wytrwania w nabożeństwie różańcowym.
Różaniec chorych
Tajemnice Radosne
1. Zwiastowanie Najświętszej Maryi Pannie
„Pan z Tobą” (Łk 1,28). Bóg powołuje Maryję do godności macierzyństwa Bożego.
Staje się Ona Matką Mesjasza, który przez mękę na krzyżu odkupi świat. Maryja
pójdzie za Nim wiernie przez całe życie – aż do stóp krzyża – jako służebnica.
Moje cierpienie ma wartość dla mojego zbawienia i dla zbawienia bliźnich, jeżeli
„Pan jest ze mną”, jeżeli żyję bez grzechu ciężkiego, w stanie łaski uświęcającej.
Maryjo, Matko Bolesna, naucz mnie żyć i cierpieć w przyjaźni z Bogiem.
2. Nawiedzenie św. Elżbiety
„A skądże mi to, że Matka mojego Pana przychodzi do mnie?” (Łk 1,43). Maryja
przychodzi na trzy miesiące do Elżbiety – z posługą miłości. Bóg posyła Maryję,
Pocieszycielkę strapionych i Uzdrowienie chorych z pociechą i pokrzepieniem do
ludzi cierpiących i smutnych, aby radowali się w Bogu, swoim Zbawcy.
Moje cierpienie jest błogosławione, jeżeli umiem radować się Bogiem, moim
Zbawicielem.
Maryjo, Matko Bolesna, naucz mnie radować się Bogiem, który jest w moim
sercu.
3. Narodzenie Pana Jezusa
„A na ziemi pokój ludziom Jego upodobania” (Łk 2,14b). Pokój jest darem Boga
dla ludzi, w których On ma upodobanie, których darzy miłością, którym przebacza
grzechy i dopuszcza do udziału w swoim życiu.
Moje cierpienie jest darem Bożym, który w pokoju i ufności kształtuje we mnie
obraz dziecka Bożego.
Maryjo, Matko Bolesna, naucz mnie cierpieć w pokoju i cichości.
4. Ofiarowanie Pana Jezusa w świątyni
„A Twoją duszę miecz przeniknie” (Łk 2,35). Maryja swoją ofiarą w świątyni
sprawia nieopisaną radość staruszkom: Symeonowi i Annie. W zamian miecz
boleści przeszywa Jej Serce. Ale to nic. Tak ma być. I dla Niej wybije godzina
radości.
Moje cierpienie przynosi ulgę i radość duszom czyśćcowym oraz zrozpaczonym
grzesznikom, jeżeli je ofiaruję Bogu.
Maryjo, Matko Bolesna, naucz mnie moim cierpieniem wypraszać radość bliźnim.
5. Odnalezienie Pana Jezusa w świątyni
„Oto ojciec Twój i ja z bólem serca szukaliśmy Ciebie” (Łk 2,48b). Boleść wielka i
niepokój towarzyszą nieraz poszukiwaniu Boga, Jego łaski, Jego przebaczenia, ale
nieskończenie większa radość płynie z odnalezienia Boga. Maryja odnajduje
Jezusa dla nas, dla naszego zbawienia.
Moje cierpienie naznaczone jest bólem, ale w Bogu odnajduję radość i szczęście.
Maryjo, Matko Bolesna, naucz mnie u Boga szukać pociechy w cierpieniu.
Tajemnice Światła
1. Chrzest Pana Jezusa w Jordanie
„Wtedy przyszedł Jezus z Galilei nad Jordan do Jana, żeby przyjąć chrzest od
niego. Lecz Jan powstrzymywał Go, mówiąc: «To ja potrzebuję chrztu od Ciebie, a
Ty przychodzisz do mnie?» Jezus mu odpowiedział: «Pozwól teraz, bo tak godzi
się nam wypełnić wszystko, co sprawiedliwe». Wtedy Mu ustąpił” (Mt 3,13-15).
Przedziwna pokora obydwu: Jezusa i Jana. Jan ustąpił Jezusowi, aby wypełniło się
wszystko, co sprawiedliwe.
Moje cierpienie wymaga wiary, cierpliwości i pokory. Tylko wtedy mnie nie
złamie.
Maryjo, Matko Bolesna, naucz mnie wypełniać wolę Boga, szczególnie wówczas,
gdy jej nie rozumiem.
2. Cud w Kanie Galilejskiej
„A kiedy zabrakło wina, Matka Jezusa mówi do Niego: «Nie mają już wina». Jezus
Jej odpowiedział: «Czyż to moja lub Twoja sprawa, Niewiasto? Czyż jeszcze nie
nadeszła godzina moja?» Wtedy Matka Jego powiedziała do sług: «Zróbcie
wszystko, cokolwiek wam powiew” (J 2,3-5). Jezus uświadamia Maryi, że narodził
się dla godziny Syna Człowieczego. W tej godzinie Jego wyniszczenia dokona się
prawdziwy cud Miłosierdzia – pokonani zostaną trzej wrogowie: grzech, śmierć i
szatan. Wysłuchuje jednak prośby Matki.
Moje cierpiące ciało i dusza są czymś więcej niż stągwią. Jezus chce je napełnić
winem Ducha Świętego, łaską umocnienia.
Maryjo, Matko Bolesna, naucz mnie ufności wobec Jezusa, szczególnie wtedy,
gdy wydaje mi się, że o mnie zapomniał.
3. Głoszenie królestwa Bożego i wzywanie do nawrócenia
„Nie bój się, mała trzódko, gdyż spodobało się Ojcu waszemu dać wam
królestwo” (Łk 12,32). Jezus jest drogą do pełni uczestnictwa w królestwie swego
Ojca. Naucza: „Sprawcie sobie trzosy, które nie niszczeją, skarb niewyczerpany w
niebie, gdzie złodziej się nie dostaje ani mól nie niszczy. Bo gdzie jest skarb wasz,
tam będzie i serce wasze” (Łk 12,33b-37). Jezus chodząc od wsi do miast,
nauczając liczne tłumy, ofiarowywał swoje nocne modlitwy i zmęczenie, aby
ludzie uwierzyli, że jest posłany od Ojca, by uwierzyli w Jego miłosierdzie i
nawrócili się.
Przez moje cierpienie, ufnie ofiarowane Bogu i przeżywane z Nim, mogę także
rozszerzać królestwo Boże w świecie, mogę gromadzić duchowe owoce miłości.
Maryjo, Matko Bolesna, uproś mi wiarę, że w codzienności cierpienia
połączonego z Twoim Synem przyczyniam się do przyjęcia Jego królestwa przez
ludzi.
4. Przemienienie na górze Tabor
„Ja przyszedłem na świat jako światło, aby każdy, kto we Mnie wierzy, nie
pozostawał w ciemności” (J 12,46). Jezus objawia swoje oblicze pełne chwały,
jaśniejsze od słońca. Ukazuje swoją Boską chwałę i tę, która czeka Jego wiernych
uczniów w niebie. Dlatego św. Paweł porównując doczesne życie, pełne udręk, do
życia zbawionych, mówi: „Sądzę bowiem, że cierpień teraźniejszych nie można
stawiać na równi z chwałą, która ma się w nas objawić” (Rz 8,18).
Moje cierpienie może mieć moc zasługującą na blask chwały Chrystusa.
Maryjo, Matko Bolesna, wyzwól mnie z lęku i z wszelkiej trwogi o przyszłość.
Uproś mojej duszy pełną ufność, że każde cierpienie ma swój ziemski kres, a
czekająca mnie chwała nie będzie miała końca.
5. Ustanowienie Eucharystii
„A za nich Ja poświęcam w ofierze samego siebie, aby i oni byli uświęceni w
prawdzie. Nie tylko za nimi proszę, ale i za tymi, którzy dzięki ich słowu będą
wierzyć we Mnie” (J 17,19-20). „Kto trwa we Mnie, a Ja w nim, ten przynosi owoc
obfity, ponieważ beze Mnie nic nie możecie uczynić” (J 15,5b). „Kto spożywa
moje Ciało i Krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim” (J 6,56). Jezus ofiarował
siebie, abym ja mógł żyć.
Moje ciało i dusza mogą trwać w komunii z Nim. Tej godności nic nie może
zniszczyć, jedynie grzech.
Maryjo, Matko Bolesna, która znasz ofiarę Chrystusa jak nikt z ludzi, uproś mi
ciągłe pragnienie komunii z Chrystusem, który chce przychodzić do nas pod
postacią chleba i dźwigać nasze słabości. Proszę za kapłanami, aby wierni Miłości
ukazywali ludziom zbawczy sens Eucharystii.
Tajemnice Bolesne
1. Modlitwa i konanie Jezusa w Ogrójcu
„Zostańcie tu i czuwajcie ze Mną” (Mt 26,38b). Konający Zbawiciel w Ogrójcu,
pogrążony w smutku i zlany krwawym potem, szuka bliskości ludzi, oczekuje od
nich pociechy. Nie od obcych – od najbliższych, umiłowanych. Ale jej nie znajduje.
Ludzie śpią. Anioł z nieba Go pociesza.
Ludzie mogą mnie zawieść w cierpieniu, nigdy nie zawiedzie Bóg.
Maryjo, Matko Bolesna, przyjmij moje cierpienie, złącz je z konaniem Jezusa w
Ogrójcu i ofiaruj Bogu w intencji wszystkich opuszczonych i konających.
2. Biczowanie Pana Jezusa
„Wtedy opuścili Go wszyscy i uciekli” (Mk 14,50). Prawdziwych przyjaciół poznaje
się w biedzie. Jezus podczas swojej męki stracił przyjaciół. Gdy Go publicznie
przywiązano do słupa i okrutnie biczowano, nikt się za Nim nie ujął, nikt nie
stanął w Jego obronie.
Domownicy zajęci swoimi sprawami zostawią mnie samego w cierpieniu. Bóg
zawsze będzie ze mną.
Maryjo, Matko Bolesna, przyjmij moje osamotnienie, złącz z osamotnieniem
Jezusa biczowanego i ofiaruj Bogu w intencji wszystkich ludzi osamotnionych.
3. Cierniem ukoronowanie Pana Jezusa
„Dlaczego Mnie bijesz” (J 18,23c). Jezus, wyczerpany konaniem w Ogrójcu,
krwawym potem i ubiczowaniem, został jeszcze wystawiony na poniżenie i
upokorzenie. Spoliczkowany. To okropna zniewaga Majestatu Bożego. A przecież
nie zawinił.
Bóg doświadcza mnie cierpieniem nie za grzechy, lecz z miłości.
Maryjo, Matko Bolesna, przyjmij moje cierpienie, złącz z upokorzeniem Jezusa
Niewinnego i ofiaruj Bogu w intencji niesprawiedliwie prześladowanych.
4. Dźwiganie krzyża na Kalwarię
„A On sam dźwigając krzyż, wyszedł na miejsce zwane Miejscem Czaszki, które po
hebrajsku nazywa się Golgota” (J 19,17). Jezus za nas dźwiga krzyż na Golgotę.
Przed Nim nikt tego nie mógł uczynić. On jeden jest Zbawicielem świata. Teraz
każdy z nas może i powinien przyłączyć się do Niego i dźwigać własny krzyż.
Cierpienie jest moim krzyżem, który mi otwiera niebo.
Maryjo, Matko Bolesna, przyjmij moje cierpienie wraz z cierpieniem Jezusa
dźwigającego krzyż i ofiaruj Bogu w intencji wszystkich upadających.
5. Śmierć Pana Jezusa na krzyżu
„Boże mój, Boże mój, czemuś Mnie opuścił?” (Mk 15,34b). Zbawiciel dobrowolnie
podjął mękę i śmierć na krzyżu, aby przebłagać Boga za grzechy świata. Na krzyżu
zawisł jako zastępcza ofiara za grzechy rodzaju ludzkiego, który odwrócił się od
Boga. Śmierć Jego przywraca przymierze ludzi z Bogiem.
Jakakolwiek będzie śmierć moja, dziś składam ją w ręce Ojca niebieskiego.
Maryjo, Matko Bolesna, przyjmij kiedyś śmierć moją wraz ze śmiercią swego Syna
i ofiaruj Bogu w intencji przebłagania Go za moje grzechy.
Tajemnice Chwalebne
1. Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa
„Czyż Mesjasz nie miał tego cierpieć, aby wejść do swej chwały?” (Łk 24,26). Taka
jest ekonomia Boża, takie są zbawcze plany Boga. Przez mękę i śmierć prowadzi
droga do chwały zmartwychwstania.
Moje cierpienie, połączone z męką Chrystusa, już tu na ziemi daje mi udział w
Jego zmartwychwstaniu.
Maryjo, Matko Bolesna, ofiaruj moje cierpienie Chrystusowi Zmartwychwstałemu
za nawrócenie grzeszników.
2. Wniebowstąpienie Jezusa Chrystusa
„Jesteśmy dziedzicami Boga, a współdziedzicami Chrystusa; skoro wspólnie z Nim
cierpimy, to po to, by wspólnie mieć udział w chwale” (por. Rz 8,17). Chrystus po
swej męce, śmierci i zmartwychwstaniu wstąpił do nieba jako wódz ludu Bożego i
nam przygotował miejsce w domu Ojca.
Wierzę i ufam, że Jezus czeka na mnie w niebie.
Maryjo, Matko Bolesna, ofiaruj moje cierpienie Chrystusowi siedzącemu po
prawicy Ojca, w intencji wszystkich niewierzących.
3. Zesłanie Ducha Świętego
„A teraz, przynaglany Duchem, udaję się do Jerozolimy; nie wiem, co mnie tam
czeka oprócz tego, że czekają mnie więzy i utrapienia, o czym zapewnia mnie
Duch Święty w każdym mieście” (Dz 20,22-23). Duch Święty, którego
otrzymaliśmy w sakramencie chrztu i bierzmowania, udziela nam w cierpieniu
daru męstwa, dla dobra duchowego całego Kościoła.
Wierzę i ufam w pomoc Ducha Świętego.
Maryjo, Matko Bolesna, ofiaruj moje cierpienie Chrystusowi, w intencji Ojca
Świętego, biskupów, kapłanów i całego stanu zakonnego.
4. Wniebowzięcie Matki Bożej
„Wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny” (Łk 1,49). Jakże przedziwne jest
miłosierdzie Boże: Oto Matka Chrystusowa, zdruzgotana i przybita cierpieniem u
stóp krzyża – z duszą i ciałem do nieba wzięta. A wydawać się mogło, że na
Golgocie skończył się dla Niej świat. Nie zapomniał Bóg o cierpieniu swojej
służebnicy.
Wierzę i ufam, że moje cierpienie także otworzy mi niebo.
Maryjo, Matko Bolesna, ofiaruj moje cierpienie Chrystusowi za tych, którzy
zwątpili w miłosierdzie Boże.
5. Ukoronowanie Matki Bożej w niebie
„Wielki znak ukazał się na niebie: Niewiasta obleczona w słońce i księżyc pod jej
stopami, a na jej głowie wieniec z gwiazd dwunastu. A jest brzemienna. I woła,
cierpiąc bóle i męki rodzenia” (Ap 12,1-2).
Królewska korona na głowie Maryi nie oznacza kresu cierpień ludu Bożego.
Żyjemy w czasach ostatecznych. Maryja wspomaga wszystkich cierpiących i
prześladowanych.
Wierzę i ufam w potężne orędownictwo Królowej różańca świętego.
Maryjo, Matko Bolesna, ofiaruj moje cierpienie Chrystusowi w intencji
zwycięstwa sprawy Bożej na świecie – przez różaniec święty.